ميراث بران علم پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمو على عليه ‏السلام از خاندان مطهر و معصوم ايشان‏اند. عينيت و واقعيت تاريخ ـ از ميان ياران و اطرافيان پيامبر ـ هرگز رقيبى هم‏پايه، بلكه قابل مقايسه با اميرالمؤمنين عليه ‏السلام ، در علم به حقايق قرآن معرفى نمى‏كند. اين نكته تاريخى، بحث پيشين را بطور قاطع، تأكيد بلكه اثبات مى‏كند.

2 ـ 5 ـ خاتمه

اين حقيقت عظيم آسمانى ـ كه نزول، استقرار و بقاى قرآن به علم خدايى است ـ در اين آيت نورانى قرآن به صورتى يكجا متجلى گرديده است:
«بل هو آيات بينات فى صدور الذين اوتوا العلم» (العنكبوت / 49)
«بلكه آن (قرآن) آيه‏هايى روشن است، در سينه‏هاى كسانى كه به آنان دانش داده شده است.»
و بالاخره ؛ علم حق، كمال حقيقى و جوهرى قرآن است. و از اين حقيقت والا نتايجى بس گرانقدر حاصل مى‏گردد.
از جمله آن كه از نصّ صريح آيه فوق استفاده مى‏شود كه : خداوند حقيقت (نورانى) آيه‏هاى روشن قرآن را در سينه‏ى كسانى به وديعت نهاده است كه آنان را در اين آيه با وصف «اوتوا العلم» (علم داده شده) وصف مى‏كند. پس آنگاه زبان آنان را بر بيان راستين قرآن گويا فرموده است ؛ تا دليل‏هاى روشن خداوند باقى بماند و حجت‏هاى الهى باطل نگردد. ^۱ اين علم يافتگان را در جاى ديگر با وصف «راسخان (ثابتان) در علم قرآن» توصيف فرموده، آثار اين رسوخ در علم را ستوده است. (آل عمران / 7). چنان كه وصف «دارندگان علم كتاب» (رعد / 43) نيز در عبارات پيشين به اختصار بررسى شد.
در پايان بايد گفت: همين كمال ذاتى علم الهى قرآن و همراهىِ گسست ناپذيرش با عالمان الهى و ربانىِ آن است كه معناى حقيقى دوام و رمز بقاء و جاودانگى قرآن و حجيت آن را تشكيل مى‏دهد.