او، اين مأموريت خطير را، به مقتضاى حكمت و تحت اشراف حق، از شريفترين و قابلترين عناصر انسانى ـ كه خود، مربيان و آموزگاران بشريتاند ـ آغاز مىكند. اين نخستين تربيتشدگان و تعليميافتگان رشيد ـ بنابر ادلّه قطعى ـ همانا آل محمد صلى الله عليه و آله وسلم ، يعنى سلاله پاك خانه وحى هستند.
بدونِ ترديد، حضرتِ امام على بن الحسين عليه السلام ـ زينت خداپرستان و سرور سجدهكنندگان ـ يكى از ستارگان پرفروغِ اين فضاى تعليم و تربيت ربانى است. صحيفه سجاديه او ـ كه خود حاوى درياهايى از علوم و معارفِ الهى وانسانساز، در قالب دعا و نيايش است ـ تنها لمحهاى از پرتوهاى تركيب قدسى و خورشيد سازِ «محمدى ـ قرآنى» است. از آن ميانه، نيايش زيبا و درياگونهى او «در هنگام ختم قرآن» با حجمى به ظاهر محدود ؛ گنجينهاى است عظيم از علوم و حقايق قرآنى و حجت و برهانى است قويم، در معرفى قرآن، آورنده قرآن و عالمان و فرهيختگانِ شايسته و پايدار خانه وحى قرآنى.
در نوشته حاضر، كوشيدهايم «كمالِ علم و هدايت الهى» قرآن را ـ كه در همين نوشته به عنوان وصف و كمالِ محورى و ذاتى كلام خدا معرفى مىگردد ـ با بخشهايى از اين نيايش زيبا و نورانى محك بزنيم. اين كار در نگاهى ديگر، مىتواند تفسيرى كوتاه ـ اما بنيانى ـ بر عبارتهايى از مناجات يادشده تلقّى گردد. ۱
تفسيرى از «نيايش ختم قرآن صحيفه سجاديه»، از ديدگاه «كمال علمى قرآن»
1 ـ علم، درجات و نقش ارزشى آن
1 ـ 1ـ برخى از دانشمندان، علم و آگاهى را جزو تصورات بديهى و بىنياز از تعريف دانستهاند، و يا گفتهاند كه علم از كيفيات و وجدانى است و هر فرد (خردمند و دانا) آن را در خود مىيابد و مىداند چيست، چنانكه لذت و الم و تشنگى و گرسنگى را در خود
1.ـ بررسى و شناخت كمالات قرآن ـ به ويژه كمال علم و هدايت ـ از ديدگاه اين نيايش شريف به مقالهاى ديگر نيازمند است، كه نگارنده در دست تهيه دارد.
