قرآن، به هم پيوسته و گره‏خورده است.
بلى! دانشمندان، حقانيت قرآن را، به واسطه علم و دانش حقيقى، شهود مى‏كنند: «و يرى الذين اوتوا العلم الذى انزل اليك من ربك هو الحق» (سباء / 5) «و كسانى كه آنان را از دانش بهره داده‏اند، (مى‏دانند) كه آنچه از پروردگارت به سوى تو فرستاده شده، حقّ (و راستين) است.»
در جايى ديگر، وقتى كافران، رسالت پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم را ـ از سر مكر و لجاج ـ انكار مى‏كنند، خداوند، در ميان رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم و مردمان، شاهدى خاصّ مى‏گيرد كه وصف و ويژگى بارز آن شاهد، دارا بودن علم كتاب (قرآن) است: «و يقول الذين كفروا لست مرسلا، قل كفى باللّه شهيدا بينى و بينكم و من عنده علم الكتاب» (الرعد / 43): «و كافران مى‏گويند تو فرستاده‏ى خدا نيستى ! بگو ميان من و شما، خداوند و كسى كه علم كتاب نزد او است، گواه بس» (ترجمه از : موسوى گرمارودى 1383 ش: 255).
2 ـ 4 ـ 3 ـ دارنده علم كتاب كيست ؟ ^۱
اكنون اين پرسش مطرح است كه اين شخص گواه داناى به كتاب ـ به جز پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم ـ كيست ؟ ظاهرا و بنابر حكمت‏هايى، قرآن از چنين شخصى به صراحت نام نبرده است، اما با توجه به برخى قرائن درونى و بيرونى مى‏توان به پاسخ نزديك شد.
الف ـ از ظاهر بلكه صريح آيه (رعد / 43) استفاده مى‏شود كه اين شاهد عالم به كتاب، غير از خدا، غير از رسول و غير از كافران است؛ زيرا او گواه و شاهد خدا است بين رسول و كافران، و بنابراين، خود هيچ يك از اين سه نيست.
ب ـ اين شخص از فرشتگان هم نيست، زيرا اولا: اين احتجاج در درجه نخست در دنيا ـ و در برابر كافران و براى تقويت رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم و مؤمنان است. مردم در دنيا عموما فرشته را نمى‏بينند و لذا گواهى فرشته براى آنان مقبول نيست.
ثانيا: در آيه پيشين (النساء / 166) فرموده: فرشتگان نيز ـ به نزول قرآن بر پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم ـ گواهى مى‏دهند. يعنى خداوند متعال، از شهادت آنها خبر داده، ليكن شهادت خداوند را