جبروت در ج 4، ص 31 ؛ مباحث مربوط به همزه در ج 4، ص 252.
3 ـ مباحث نحوى، مانند مبحث تضمين در نحو در ج 1، ص 61 ـ 62 ؛ دليل نام‏گذارى فاء فصيحه در ج 1، ص 368 ؛ بحث تفصيلى درباره اذا درج 5، ص 119 ـ 120.
1 ـ 3) نقل اختلاف نظر نحويان و داورى ميان آنان از جمله در ج 2، ص 119 ـ 120 ؛ ج 4، ص 440 ـ 442.
2 ـ 3) مخالفت با برخى مباحث نحويان با استناد به متن صحيفه سجاديه، از جمله در ج 1، ص 391، 426 ـ 427.
3 ـ 3) مؤلّف در پاره‏اى از مباحث ادبى به كتاب شرح صمديه خود،الحدائق الندية فى شرح الصمدية، ارجاع مى‏دهد، از جمله در ج 1، ص 368 ؛ ج 4، ص 252.
4 ـ مباحث بلاغى، مانند مبحث اقتباس و تضمين در ج 1، ص 297 ـ 299 ؛ باب تكميل در ج 1، ص 388 ؛ مبحث قصر در ج 1، ص 390 و ج 2، ص 313 ؛ مبحث استعاره در ج 2، ص 103 ـ 104 و ج 6، ص 121 ـ 123 ؛ مجاز عقلى در ج 2، ص 230 و ج 4، ص 478 ؛ كنايه در ج 1، ص 317 ـ 318؛ تجريددر ج 2،ص 478 ـ 479؛حقيقت ومجازدر ج 4، ص 100ـ 101؛ تشبيه در ج 6، ص 163 ـ164.
5 ـ استفاده فراوان از اشعار:
1 ـ 5) در شرح مباحث لغوى و نحوى، از جمله در ج 1، ص 394، 395، 501.
2 ـ 5) در بيان معانى و مضامين، از جمله در ج 3، ص 418 ـ 420 در بحث از عزّت نفس، غنا و بخل.
ب) مباحث مربوط به قرآن و علوم قرآنى و حديث و رجال:
1 ـ تفسير و تبيين بسيارى از آيات قرآن در ضمن شرح ادعيه، از جمله در ج 2، ص 48، 60 ـ 61 ؛ ج 6، ص 230 ـ 231.
2 ـ بحث در تفسير و تأويل، از جمله در ج 5، ص 433 ـ 435.
3 ـ مـباحـث علـوم قـرآنـى مـاننـد بـحـث از واژه قـرآنـى و قـرائات سبـع در ج 5 ، ص 389 ـ 394 ؛ بحث از محكم و متشابه در ج 5، ص 421 ـ 428.