تقديم شد.
5/3 ـ روايت "ابن فضل". از اين روايت هيچ اطلاعى در دسترس نبود و هيچ عالمى از آن يادى نكرده است، ولى در سفرى كه محقق گرامى حجه‏الاسلام حاج سيد محمدحسين حسينى جلالى در سال 1381 به تركيه داشتند، اين نسخه را در كتابخانه اياصوفيا، استانبول به شماره 2819 يافته و از آن عكس گرفته و براى دوستان ارسال نمودند.
6/3 ـ روايت ابن حماد. اين روايت را ـ كه عالمى از شهر جبل عامل نقل مى‏كند ـ هيچ‏يك ^۱ از مشايخ حديث روايت نكرده و نامى از آن به ميان نياورده‏اند. البته پيش از اين، همان گونه كه علما، نامى از روايت ابن مالك نبرده بودند، (و حتّى سخن شيخ طوسى را به تأويل مى‏بردند ^۲
) و همچنين نامى نيز از روايت ابن فضل در هيچ كتابى نبرده‏اند (در حالى كه اين روايت وجود داشت و در كتابخانه اياصوفيا نسخه‏اى از آن يافت شده است). از اين رو، بعيد نيست كه اين روايت نيز وجود داشته باشد و اين سطور نگاشته شده توسّط شيخ محمد بن احمد وجود يك روايت ديگر را بيانگر باشد، نه اجازه نقل صحيفه را. همان گونه كه استاد معظّم آيه‏اللّه حاج سيّد محمد باقر موحّد ابطحى در مقدّمه كتاب «الصحيفة السجّادية الجامعة»، روايت ابن حماد و راويان بعد از او را جزء روايات صحيفه برشمرده‏اند. ^۳
همانگونه كه توضيح داده شد، از روايات هشت گانه‏اى كه ذكر شد روايت‏هاى 1، 2 و6/3 به ما نرسيده و ما اطلاعى از آن نداريم. علاوه بر آن همانند روايات 5/3 و 3/3 كه هيچ كس تا قبل از يافت آن، مطلبى از وجودش بيان نكرده بود، به طور حتم روايات ديگرى از صحيفه سجّاديه وجود دارد كه بايد محقّقان اهل تراث در پى آن برآيند. ^۴
كشف روايات متعدد از صحيفه، ما را در يافتن دعاهاى مفقوده صحيفه يارى كرده در