«سرافكنده بودن» توصيف مى‏فرمايد، «تنزيه خالق را از مشابهت آفريدگان» نشان معرفت آن ملائك مى‏شمرد و به بشرهايى كه به اين مقام تسبيح و تقديس نرسيده‏اند، تعريض و كنايه دارد.
2 ـ در همين خطبه (شماره 1) در آنجا كه به بعثت رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم اشاره دارد، مى‏فرمايد:
«الى ان بعث الله سبحانه محمّدا رسول الله صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم ... واهل الارض يومئذ ملل متفرقة و أهواء منتشرة و طرائق متشتّتة، بين مشبّه لله بخلقه أو ملحد فى اسمه او مشير الى غيره، فهداهم به من الضلالة و أنقذهم بمكانه من الجهالة»تا وقتى كه خداى سبحان، حضرت محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم را مبعوث به رسالت فرمود، در حالى كه مردم آيين‏هاى گوناگون و هوس‏هاى پراكنده داشتند و به راه‏هاى مختلف مى‏رفتند: يك دسته خدا را به خلق وى تشبيه مى‏كردند و يك عده در نام او (و توصيف) او كج مى‏رفتند يا اصلاً غير او را به جاى او مى‏گرفتند. پس خداى تعالى به وسيله رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم ايشان را از گمراهى رهانيد و از جهالت و نادانى نجات داد.
3 ـ در خطبه 112 درباره ملك الموت مى‏فرمايد:
«هل تحسّ به اذا دخل منزلاً؟ ام هل تراه اذا توفّى اَحدا؟ بل كيف يتوفّى الجنين فى بطن أمّه؟ أيلج عليه من بعض جوارحها؟ أم الرّوح أجابته باذن ربّها؟ ام هو ساكن معه فى أحشائها؟ كيف يصف الهه من يعجز عن صفة مخلوق مثله؟»آيا او (ملك الموت) را وقتى داخل خانه‏اى مى‏شود، حسّ مى‏كنى؟ يا او را وقتى كه كسى را قبض روح مى‏كند، مى‏بينى؟ (بالاتر اين كه) وقتى جنين را در شكم مادر قبض روح مى‏كند، چگونه است؟ آيا از بعضى اعضاء مادر وارد مى‏شود؟ يا روح جنين به اذن پروردگار، او را اجابت مى‏كند؟ يا ملك الموت از قبل، در درون مادر، همراه جنين ساكن شده است؟
چگونه كسى كه آفريده‏اى همچون ملك الموت را نمى‏تواند توصيف كند، امكان دارد خدايش را توصيف كند؟