نسخه سديد ۱
اين نسخه از روى نسخه به خط راوى صحيفه شيخ عالم لغتدان على بن سكون نحوى استنساخ و كتابت شده كه على بن سكون به نوبه خود از بهاء الشرف آن را روايت كرده است.
شيخ سديد در سال 643 بر نسخه خود ـ حسب آنچه كه شهيد نقل كرده ـ نوشته است:
«ثقلت هذه الصحيفه من خط على بن سكون و تتبّع اعرابها عن أقصاه حسب الجهد، الاّ ما زاغ عنه النظر و حسر عنه البصر، و ذلك فى شهر ذى الحجه سنه ثلاث و اربعين و ستمائة».
شيخ سديد بعد از استنساخ، آن را با نسخه ابن سكون مقابله كرده و نگاشته است:
«بلغت مقابلة و تصحيحا بالنسخة المنقول منها، فصحّحت بحسب الجهد، الاّ ما زاغ عنه النظر و حسر عنه البصر، و ذلك فى شهر ذى الحجة من سنة ثلاث و اربعين و ستمائة و للّه الحمد و المنّة.»
شهيد ثانى زينالعابدين بن احمد شامى (965 هـ) تصريح كرده است كه نصّ مذكور به خط شيخ سديدالدين على بن احمد حلى بوده است. ۲
1.ـ نسخهاى از صحيفه موجود است كه آن نيز از روى نسخه سديد نوشته و با آن بدون واسطه مقابله شده و هرآنچه در نسخه شهيد آمده در اين نسخه نيز بعينه وجود دارد. اين نسخه در كتابخانه آية الله مرعشى به شماره ۱۳۱۴۰ محفوظ است. محمد بن فقيه ابراهيم آن را در ربيعالآخر سال ۸۵۳ هـ استنساخ كرده و بار ديگر در سال ۱۰۷۰ محمد بن حسن حسينى عيناثى از علماى قرن ۱۱ (صاحب كتاب المواعظ العدديه) آن را با نسخه شهيد ثانى مقابله كرده و هرآنچه كه در نسخه شهيد ثانى بوده نقل كرده است. همچنين تصويرى از صحيفه محفوظ در كتابخانه دانشگاه الهيات مشهد به شماره ۱۰۰۹ به دستم رسيد كه در ۱۸ ذى قعده ۹۷۳ هـ نگارش يافته و كاتب آن از روى نسخهاى كه مقابله ابن سكون و ابن ادريس بر آن ديده مىشود، استنساخ كرده و شايد اين نسخهاى كه از روى آن رونويسى شده، نسخه سديد باشد. بنگريد : فهرست دانشكده الهيات مشهد ۲: ۱۶۳.
2.ـ بحارالانوار ۱۰۸: ۱۳۴.
