كه عين عبارتش چنين است:
«قرأها علىَّ السيد الأجلّ النقيب الأوحد العالم جلال الدين عماد الإسلام، ابوجعفر القاسم بن الحسن بن محمدبن الحسن بن معيّة، ادام اللّه علوّه، قرأت صحيفة مهذّبة رويتها له عن الشيخ بهاء الشرف ابى الحسن محمد حسب ما وقفته عليه و حدّدته له، و كتب : هبة الله بن حامد بن احمد بن ايّوب فى شهر ربيع الآخر من سنة ثلاث و ستّمائة، و الحمدللّه الرحمان الرحيم، و صلواته و تسليمه على رسوله سيدنا محمد المصطفى و على آله الغرّ اللهاميم» ^۱
عميد الرؤساء. همان رضى‏الدين ابومنصور عميد الرؤساهبة الله بن حامد بن احمد بن ايوب بن على بن ايوب حلّى لغوى است كه ميرداماد (م 1041 هـ) در وصفش مى‏گويد: «انّه من ائمّة علماء الادب و من افاخم اصحابنا» ^۲
قفطى (624 هـ) درباره او مى‏نويسد: «وى شخصى اديب و آشنا به ادبيات عرب و لغت، اهل حله مزيديه كه از ابومحمد عبدالله بن احمدبن احمدبن خشاب و ابوالحسن على بن عبدالرحيم رقّى معروف به ابن عصار و ديگران تلمّذ كرد و به حله بازگشت. عده‏اى از محضر او كسب فيض كردند و اشعارى نيز دارد.» ^۳
ياقوت حموى (689 هـ) در معرفى وى مى‏گويد: «وى اديبى فاضل نحوى لغوى شاعر و از مشايخ و اساتيد عصر و شهر خود بود كه اهل آن شهر از وى ادبيات را فرا مى‏گرفتند. او نيز از ابوالحسن على بن عبدالرحيم رقّى معروف به ابن عصار و ديگران كسب علوم كرد. وى آثارى