در نظم و نثر دارد. وى را وجه دويبة لقب داده بودند. مقامات را از ابن نقور روايت كرده در سال 610 در گذشت.» ۱
شيخ حر عاملى (م 1104 هـ) مىنويسد: «وى فاضلى جليل و صاحب تأليفاتى است و از وى، سيد فخّار روايت مىكند.» ۲
ميرزا عبدالله افندى در وصف او گويد: «الامام الفقيه الفاضل الحافل الاديب الكامل الامامى المعروف بعميد الرؤساء.» ۳
ميرزا عبدالله اصفهانى، به نقل از خطّ ابن علقمى وزير شيعى ـ كه بر روى برخى از نسخههاى مصباح شيخ طوسى نگاشته ـ مىآورد:
«اين نسخه را عميد الرؤساء ابومنصور هبة الله... لغوى حلّى نگاشته... كه از اخيار و صالحان و متعبّدان بود، و از فرزندان مشهور كاتبان به شمار مىآمد. آخرين مجلسى كه اين كتاب را بر او قرائت كردم، در سال 609 بود. در همان سال، در سنّى متجاوز از هشتاد درگذشت.» ۴
4 ـ 5 . پنجمين نسخه اصلى
نسخه ابن ادريس و شرح حال وى
سديد بعد از آنكه نسخه خويش را نگاشت و با نسخه ابن سكون مقابله كرد، بر نسخهاى به خط ابن ادريس دست يافت و نسخه خود را بار ديگر با خط شيخ فقيه ابى جعفر محمدبن ادريس مقابله كرد. ترجمه عبارت سديد در مورد اين مقابله چنين است:
«بار دوم با نسخهاى به خط شيخ سعيد محمدبن ادريس مقابله كرد و لله الحمد در ماه ذوالقعده سال 654. هر آنچه در هامش و بين سطور با علامت «س» و «نسخه» مشخص شده، از خط ابن ادريس است. و آنچه بدون اين علامت است، برخى به خط ابن سكون و بعضى به خط ابن ادريس بوده است. تا آنجا كه كوشش ما اجازه داد. و الله الحمد. و اين در ماه ذىالقعده
1.ـ معجم الادباء ۱۹: ۲۶۴ / ۱۰۱.
2.ـ امل الآمل ۲: ۳۴۲ / ۱۰۵۳.
3.ـ رياض العلماء ۵: ۳۰۷.
4.ـ همان: ۳۰۸.
