چنين‏كارى نكرده چنانكه در اين نسخه به خط شهيد مشاهده مى‏شود.

نگاهى به شخصيت ابن ادريس

ابن ادريس، ابوجعفر شمس الدين محمدبن منصور بن احمدبن ادريس بن حسين بن قاسم بن عيسى عجلى متولد 543 هـ، متوفاى 18 شوال 598 هـ، صاحب كتاب السرائر الحاوى لتحرير الفتاوى، از علما و فقهاى بزرگ شيعه است.
شهيد ثانى زين الدين بن احمد شامى (965 هـ) در يكى از اجازات خويش او را به عبارات «الشيخ الامام العلامة المحقق فخرالدين ابن عبدالله محمدبن ادريس العِجلى» توصيف كرده است.
شيخ احمد بن نعمة الله عاملى در اجازه‏اش به مولى عبدالله تسترى از او با كلمات «الشيخ الاجل الاوحد المحقق المنقّب» ياد كرده است.
محقق كركى رحمه الله (940 هـ) درباره او مى‏گويد: «الشيخ الامام السعيد المحقق، خيرالعلماء و الفقهاء، فخر الملة والحق و الدين...»

نسخه ابن ادريس از صحيفه ^۱

اين نسخه به خط شريفش تا اوايل قرن 12 نزد علامه مجلسى (1110 هـ) بوده است، چنانكه در توصيف نسخه‏اى كه مبناى شرح او (الفرائد الطريفة) است، بيان مى‏دارد. وى به سديد و مقابله نسخه‏اش با نسخه ابن ادريس اشاره مى‏كند و مى‏گويد: «اين نسخه (يعنى نسخه ابن ادريس) نيز نزد ما است، به خطّ خودش، روح الله روحه» ^۲
وى در اجازه‏اى كه براى يكى از شاگردانش در مشهد الرضا عليه ‏السلام نوشته در هنگام ياد كرد طريق روايت مشهور صحيفه از ابن ادريس، بيان مى‏دارد كه نسخه ابن ادريس به خط