نكته باقى مىماند كه اين نسخه چگونه نگاهدارى شده و كيفيت تحمّل آن از جهت اجازه مشايخ چگونه است.
اينك مىگوييم: در نظر دانشمندان شيعه، روشهاى تحمّل حديث، هفت شيوه است: سماع، قرائت، اجازه، مناوله، كتابت، اعلام، وجادة.
صحيفه مولانا امام زين العابدين عليه السلام به برخى از طرق هفتگانه فوق به دست ما رسيده است:
مناوله ـ كه قضيه آن را مجلسى اول ـ رحمه الله ـ بيان كرد و گذشت.
اجازه يا وجاده ـ كه طرق آن بسيار است. بايد دانست كه ـ چنانكه شيخ حسن بن شهيد ثانى تصريح كرده ـ بخش عمدهاى از طرق مشايخ با وجود كثرت و گستردگى، پس از شيخ طوسى، به مهمترين دانشمند كوشا در جهت ترويج صحيفه مباركه و كاتب زندهياد آن، شيخ شهيد اول مىرسد.
او صحيفه را از جمع زيادى روايت كرده، چنانكه جمع زيادى از او روايت كردهاند. بگذريم از جمع زيادى كه به شكل وجاده به نشر و ترويج آن پرداختهاند. جستجو از تمام افراد ياد شده، فرصتى تفصيلى مىطلبد، كه بسيارى از آنها را مولى محمد تقى مجلسى در اجازات خود و در آثار ديگرش آورده است.
بعلاوه، شيعه زيديه طرق زيادى براى روايت صحيفه دارند كه فعلاً قصد پرداختن به آنها را نداريم. پس اكتفا مىكنيم به بيان نامهاى كسانى كه شهيد اول، صحيفه را از آنها روايت كرده تا به بهاءالشرف، و از آنجا به امام سجاد عليه السلام ، مىرسد. پس از آن، جمعى ديگر را ياد مىكنيم كه به طريق روايت يا وجاده از شهيد اول روايت كردهاند. در اينجا نيز به يك طريق واحد شناخته شده از جانب آنها به علامه مجلسى اكتفا مىشود.
5 ـ 1 . افرادى كه شهيد از ايشان صحيفه را نقل كرده است
بعد از كنكاش و جستجو در لابه لاى كتب اجازات و تراجم و فهارس، اسامى آن عده از شخصيتهايى را كه صحيفه را براى شيخ شهدا روايت كردهاند به شرح ذيل مىآوريم:
1 ) ابوطالب محمد فرزند علامه حلى حسن بن يوسف بن على بن مطهر اسدى
