سيصد سال، از دوره او گذشته است. چرا شيعه نبايد يك كتاب جامع داشته باشد؟ كتاب عوالم العلوم و المعارف شيخ عبدالله بحرانى، مجلد حضرت «فاطمه الزهرا عليهاالسلام» از نظر حديث 200 صفحه است كتابش را ملاحظه بفرماييد. از نظر حجم به اندازه بخشى از كتاب بحارالانوار علامه مجلسى است كه مربوط به حضرت زهرا عليهاالسلام است. نخستين چاپ از جلد يازدهم كتاب عوالم العلوم كه مربوط به حضرت زهرا عليهاالسلام است كه با تعليقات و استدراكاتمان منتشر شد، همان دويست صفحه يا كمى بيشتر بود. در چاپ دوم نزديك به هشتصد صفحه شد. در چاپ سوم به 1313 صفحه رسيد، يعنى عين روش حديث‏نويسى زمان مجلسى در اينجا بكار رفته است.
مثال ادعيه هم قابل ذكر است. كتاب‏هاى ديگر هم همينطور. تمام قسمت‏هاى كارهاى ما ـ چه دعا و چه غير دعا ـ در كامپيوتر و در تحقيقات ما، هم‏اكنون حاضر و آماده است. يك حركت عمومى از دانشمندان در اين عصر مى‏خواهد كه به نام خود شان هر قسمتى را بيايند كار كنند و تكامل به آن بدهند. اى كاش جامعه علمى ما به جاى اين كارهاى متفرقه غير از تدريس و تحصيلى كه دارند، در مورد روايات اهل‏بيت عليهم ‏السلام كار كنند. در آن صورت مى‏توانستيم مجموعه‏هايى را به بهترين صورت و با بهترين استدراكات در بياوريم. يكى از آنها مجموعه دعاهاى حضرت سجاد عليه ‏السلام است كه ما كتاب صحيفه سجاديه جامعه را عرضه كرديم.

[توضيح كلّى درباره دعا]

درباره كتاب‏هاى دعا به عنوان مقدمه يك عبارت ذكر مى‏كنم. ما در قرآن خوانده‏ايم كه دعا كنيد و بخوانيد و فضل پروردگار را از خداوند بخواهيد: واسئلوا الله من فضله، و ادعواالله بأسمائه، و لله الاسماء الحسنى فادعوه بها.در حديث نيز آمده است كه انسان بايد «دَعّاء» باشد، يعنى كسى كه وقتى نگاه در وجودش كردى، بگويى سراپاى وجودش دعاست.
حضرت سجاد و جدّ بزرگوارش حضرت امير عليهماالسلام طبق روايت، «دعّاء» بودند. اينها نشان مى‏دهد كه اين سلسله ـ از خود پيغمبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم گرفته تا امام زمان (عج) ـ مكتب دعا را