پديد آوردند و گسترش دادند. كتاب صحيفه جامعه سجاديه، شامل 270 دعا از امام سجاد عليه السلام ، اكنون در اختيار جامعه قرار گرفته، در بيروت هم چاپ شده است. اين كتاب و ديگر مجلّدات موسوعة ادعية المعصومين عليهم السلام نكته مهمى نشان مىدهد: ما وقتى كه كتاب صحيفه دعا را بنگريم، مىپنداريم كه پيغمبر خدا بجز دعا كردن كارى نداشت و اصلاً رشتهاش اين است. كما اينكه وقتى در تبليغ مىآييم، مىبينيم كه گويى پيغمبر غير از تبليغ هيچ چيز ديگرى نمىداند. وقتى به فقه مىرسيم، مىبينيم پيغمبر و آلش گويى فقط فقيه بودهاند. به هر حال، چنان تمركز در اين امر داشتهاند كه در باب دعا، به آنها «دعّاء» گفته مىشود، مثل عنوان «البكّاء» كه چند نفر ـ 5 نفر ـ را در عالم ذكر كردهاند كه بكّائون خمسه در تمام عالمند: حضرت آدم، حضرت يعقوب، حضرت يوسف عليهم السلام ، حضرت زهرا عليهاالسلام در مدّت عمر كوتاهش و حضرت سجاد امام زينالعابدين عليه السلام است.
[توضيح درباره دعاهاى امام سجاد عليه السلام ]
خدا اين فرصت را در اختيار امام سجاد عليه السلام قرار دارد، در زمان بنىاميه و جناياتى كه كرده بودند و قصه كربلا و مهجوريت اهل بيت را پديد آورده بودند، به گونهاى كه اهلبيت هيچ ارتباطى با جامعه نداشته باشد. حضرت سجاد عليه السلام مىخواهد با دعا تبليغ دين كند. خيلى هنرمند است كه بتواند همان مكتب قرآن را با مكتب تبليغات در لباس دعا در بياورد. اين كار، از عهده ما بر نمىآيد.
مَثَلش اين است: آبى از آسمان مىآيد، در زيرِ زمين با دانه و شجره طبيهاى روبرو مىشود، از هوا و اكسيژن و مواد زمينى استفاده مىكند. اگر اين آب نباشد، گياه و ميوه درنمىآيد. بعدا همين آبى كه از آسمان آمده است، به صورت يك غنچه گل ظاهر مىشود. و سپس شكفته مىشود تا به صورت يك گل و سپس ميوه بروز كند. گويى كه دانه مىگويد: خدايا تو مرا آب دادى، من تو را شكر مىگويم كه منِ دانه باز شدم، تشكر از تو مىكنم كه آبم دادى، گل دادم، برگى به من دادى و لى من ابريشم مىدهم، تو به من گل دادى، من گلاب و عطر به تو مىدهم.
اين قرآن كه از آسمان فرود آمده است، مىآيد در طبع پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم، در طبع
