اميرالمؤمنين عليه ‏السلام ، حالا مى‏خواهد به صورت دعا دربيايد، تا همان مضامين را كه قرآن بيان مى‏كرد به شكل ديگر ـ شكل لطيف ـ تبيين‏كنند. حضرت سجاد عليه ‏السلام نمى‏توانست خطابه كند، در نماز جمعه‏ها هم شركت نمى‏كرد، با مردم هم نمى‏توانست سخن بگويد، لذا مطالب خود را به صورت دعا مى‏گفت. مطالبى در صحيفه هست كه در قرآن هم هست. اگر بخواهيم از قرآن استخراج كنيم، كار پيغمبر و امام معصوم است. ولى امام سجاد عليه ‏السلام چنين مطالبى را به زبان گويا بيان كرده است. يك نكته را از قرآن و نكته ديگر را از صحيفه سجاديه ذكر مى‏كنم.

[نكته‏اى از قرآن ]

نكته‏اى كه در قرآن است: تمام دانشمندان و انديشمندان و متفكران و پيشرفت‏هاى صنعتى و دستگاههاى تلسكوپ و اكتشافات جديد به خوبى نشان داده است كه ستارگان بزرگى در آسمان هست، از جمله ستارگانى كه ميلياردها سال نورى نورش به ما مى‏رسد. دانشمندان، اين ستارگان را در آسمان دنيا كشف كردند. اين نكته لطيف را دقت بفرمائيد. من نمى‏خواهم درباره ستاره‏شناسى يا آسمان يا طبقات هفت آسمان يا قضاياى عرش پايين، سخن بگويم. فقط به يك كلمه نظر دارم. «قرآن مى‏فرمايد: فلا اقسم بمواقع النجوم» . ظاهرا اشاره است به كراتى پراكنده كه در آسمان است. يك مثال كوچك براى شما عرض مى‏كنم. منورها را ديده‏ايد؟ در شب‏هايى كه تماشا مى‏كنيد، ميليون‏ها منور در آسمان ديده مى‏شود، اين منوّرها به صورت ستاره است، روشن است، اما بعد از يك دقيقه يا بيشتر يا كمتر، عاقبت به طرف زمين مى‏آيد و خاموش مى‏شود. به قسر رفت بالا و به جاذبه برگشت پايين. خوب عنايت بفرماييد. قرآن مى‏فرمايد: تمام كرات را در آسمان، بدون ستونى كه شما ببينيد، با هم نگاه داشته‏ايم (بغير عمدٍ ترونها) يعنى با جاذبه‏اى كه قابل رؤيت نيست. من درباره جاذبه و نظام آسمان‏ها نمى‏خواهم صحبت كنم. نظرم به اين كلمه است كه از قرآن استفاده مى‏كنيم كه مانند آن در هيچ جاى قرآن نيست «فلا اقسم بمواقع النجوم» يعنى اين كُرات بزرگ و كوچك كه يكى از آنها خورشيد است، موقعيتى خاصّ دارد، يعنى موقعيتش در جايى خاصّ قرار گرفته است،