ميان جاذبه‏هاى مختلف زمين و كرات ديگر، كه از نظام خودش خارج نمى‏شود. به هم خوردگى در عالم پيدا نمى‏شود كه از نظم اين جهان، ما قدرت آفريننده را كشف كرده‏ايم. قرآن با يك كلمه كوتاه مى‏فرمايد: «فلا اقسم بمواقع النجوم» يعنى هريك از كرات در جايى مخصوص قرار دارند، به گونه‏اى كه اگر فاصله خورشيد و زمين، كم يا زياد شود، زمين ما گرفتار احتراق مى‏شود. اگر تغييرى در فاصله ميان ماه و كرات ديگر پيدا شود، نظام عالم به هم مى‏خورد. ولى خداوند، اينها را در اين آيه ذكر نمى‏كند، بلكه مى‏فرمايد: به محل قرار گرفتن و واقع شدن اين نجوم دقت كنيد، يعنى طورى واقع شده است كه همديگر را نابود نمى‏كنند و حال آنكه هر ستاره‏اى ممكن است به ستاره ديگر برخورد كند و اختلالاتى به وجود بياورد «فلا اقسم بمواقع النجوم».

[نكته‏اى از صحيفه سجاديه ]

در صحيفه سجاديه تعبير دارد كه مى‏گويد: «خدايا تويى كه وزن هوا را مى‏دانى». دقت كنيد! ما اصلاً هوا را نديده‏ايم كه وزنش را بدانيم. حضرت سجاد عليه ‏السلام به وزن هوا اشاره مى‏فرمايد. حالا اين علم از كجاست؟ اين علم از جانب خدا آمده است در شجره طيبه نبوت، از پيغمبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم آمده به وراثت نزد اميرالمؤمنين تا رسيده به امام سجاد عليه ‏السلام . حضرت به خدا مى‏گويد: خدايا من كه دارم با تو سخن مى‏گويم، شكر مى‏كنم تو را به اينكه هوا را آفريده‏اى، تويى كه مدح و ثنايت را مى‏گويم، تو وزن هوا را مى‏دانى. وزن هوا يعنى چه؟ به نظر ما مى‏آيد كه هوا يك كوه سنگين است و خيال مى‏كنيم وزن بسيار دارد. دقت كنيد! يك تريلى كه مى‏خواهد ماشين‏آلات بسيار بزرگ سنگين 200 تنى را حمل كند، كارخانه‏اى را روى آن ببرد، اين 200 تن روى آهن قرار گرفته است يا روى هوا؟ مى‏بينيم كه اين بار، روى هواى وارد شده فشرده در چرخ ماشين قرار گرفته است. يعنى ما هواى ناديدنى را تسخير كرديم و در چرخ ماشين جاى داديم، كه توانست آن بار سنگين را بگيرد و بتواند حمل كند. اگر روى كره قرار دهيم، قابل حمل و نقل نيست «الله اكبر كبيرا»
از اين نكات لطيف در قرآن يا صحيفه سجاديه و ساير دعاها موجود است كه منشأ