پيامبرگونه گوينده آن اعتراف خواهد كرد.
1 ـ 4. در دعاهاى صحيفه سجاديه، امام سجاد عليه السلام ضمن راز و نياز با خداوند، به طور غير مستقيم از فضايل و رذايل اخلاقى سخن مىگويد. گويى در ديدگاه امام عليه السلام از طريق سخن گفتن و راز و نياز كردن با خداوند، مىتوان همه كمالات انسانى و وظايف فردى و اجتماعى را بازشناخت. مثلا در دعاى مرزداران، امام عليه السلام از خدا مىخواهد كه مرزهاى مسلمين را نگاه دارد، نگهبانان مرزها را تأييد و تعداد آنها را افزون دارد، سلاح ايشان را تيز كند و حوزه آنها را حراست فرمايد (دعاى 27 ). روشن است كه تيز كردن شمشير و نيزه، يكى از وظايف مرزداران است و خداوند، بدون وجود اسباب ظاهرى هيچ سلاحى را تيز و برّا نمىكند. به عبارت ديگر، پيام اين دعا به مرزداران اين است كه سلاح خود را آماده نبرد كنند و اين همان دستور قرآن كريم است كه مىفرمايد: و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة (الانفال / 60): براى مقابله با دشمنان، قواى خود را تجهيز كنيد.
همچنين در دعاى همسايگان مىفرمايد: خدايا ايشان را توفيق ده تا به عيادت همسايگان بيمارشان بروند (دعاى 26 ). يعنى عيادت همسايگان از فضائل اخلاقى است و امام عليه السلام به طور غيرمستقيم، وظيفه همسايگان را در عيادت بيماران گوشزد مىفرمايد.
1 ـ 5 . دعاهاى صحيفه، غالبا آميخته با ستايش بارى تعالى و توحيد است. اين عبارات ـ كه از سويى لطيفترين تعابير عرفانى است كه تنها مىتواند بر زبان انبياء و اولياى الهى جارى شود و از سويى ديگر عالىترين و بلندترين معارف توحيدى را در بردارد ـ جايگاه رفيع و ممتازى به اين مجموعه داده است، به گونهاى كه هيچ مجموعه ديگرى در معارف توحيدى قبال مقايسه با آن نيست، به ويژه آنكه جامهاى زيبا از حُسن بيان ـ برخاسته از معدن فصاحت اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم ـ نيز بر زيبايى محتوايى آنها مىافزايد.
به عنوان نمونه، بنگريد به: بحث املكيت خداوند با حفظ مالكيت انسان (دعاى 22)، تنزيه خداى تعالى از احاطه بشر بر او (دعاى 5 و 32)،لطف و فضلِ بىپايان الهى (دعاى 13)، توحيد و تسبيح و تنزيه و حمد بارى تعالى (دعاى 32 و 47 و 52).
اين بيانات شيوا كه از منبع وحى سرچشمه مىگيرد، در زمره بهترين منابع توحيد