كامل بر او الهام فرمود، و خاندان پاكش كه اين علم موهبتى را از رسول امين به ارث بردند (دعاى 42). اگر چنين نكنيم، نسبت به كتاب الهى ظلم كرده‏ايم، كه ـ به تعليم امام سجاد عليه ‏السلام ـ بايد از خدا بخواهيم كه مبادا پشتوانه و ياور ستمگران در محو كتاب خدا باشيم. (دعاى 47)

3 ـ 2. ماه رمضان

خدايى كه روزها و شب‏ها را آفريد، برخى از آنها را بر بعضى ديگر برترى داد. اين برترى، مى‏رساند كه لحظاتى كه پيش روى خود داريم ـ برخلاف نظر ظاهربينان و كوته‏نگران ـ مانند هم نيستند. براى كسانى كه نه تنها به پاره‏هاى زمان نظاره مى‏كنند، بلكه در وراى آن، خالق آنها را مى‏بينند، اين مطلب، حقيقتى است روشن و انكارناپذير.
امام سجاد عليه ‏السلام در بيان فضيلت ماه رمضان، از همين راه وارد مى‏شود. ابتدا از راه‏هايى سخن مى‏گويد كه خداوند ـ به لطف و تفضّل و منّت بى‏پايان خود بر بشر ـ براى آنها قرارداده تا بندگان را به رضوان خود برساند. آنگاه بيان مى‏دارد كه يكى از اين راه‏ها، ماه رمضان است. ويژگى‏هاى ماه رمضان به بيان حضرتش، بسيار شايان توجّه است: ماه خدا؛ ماه اسلام؛ ماه پاكيزگى؛ ماه آزمون؛ ماه نزول قرآن. (دعاى 44)؛ برگزيده خدا در ميان ماه‏ها؛ ماه مضاعف شدن ايمان؛ ماه ترغيب به شب‏زنده‏دارى و وجوب روزه؛ عيد اولياى خدا؛ بهترين وقتى كه همراه انسان است؛ ياور انسان در برابر كيد و مكر شيطان؛ همراهى كه راه‏هاى نيكوكارى را آسان مى‏سازد؛ ماه نزول بركت‏ها و شوينده گناهان. (دعاى 45)
عظمت و كرامت اين ماه، چنان است كه خداوند سبحان، به جهت آن:
نزول قرآنِ راهنما و شب قدر را در آن قرار داد؛ كارهايى را كه در ماه‏هاى ديگر روا مى‏داند، در اين ماه حرام شمرده است؛ زمان خاصّى براى آن مقرّر گردانيد كه آن را مقدّم و مؤخّر نمى‏توان ساخت (دعاى 44).
از اين رو، ماه رمضان در نظر بدكاران، دراز مى‏نمايد، حال آنكه در ديده مؤمنان، پرهيبت و عظيم. وداع غمگينانه امام سجاد عليه ‏السلام با اين ماه شريف، بسيار درس‏آموز و عبرت‏انگيز است. در اين وداع، سخن از فضيلتى ويژه است كه انسان با خروج از ماه