در انتهاى كلام مشخص كرده است. و تنها رمزى كه وى به كار برده، حرف ص (صاد) است كه نشانه اختصارى كتاب صحاح اللغة جوهرى است.
6 ـ 3. نسخ موجود از اين رساله
تنها نسخه موجود از اين كتاب، نسخه شماره 4 / 14849 آستان قدس رضوى است كه به خط نسخ، در غره جمادى الاول 1088 قمرى در 10 برگ 25 سطرى كتابت شده است. اين نسخه را، سيد محمدباقر سبزوارى وقف كتابخانه آستان قدس رضوى كرده است.
مرحوم آقا بزرگ تهرانى نسخه ديگرى از اين كتاب را به خط شيخ عبدالرحيم بن محمد على تسترى (از شاگردان علامه انصارى، متوفى 1313)گزارش مىدهد كه تاريخ كتابت آن سال 1305 قمرى است و از روى نسخه آستان قدس رضوى كتابت شده است. ۱
6 ـ 4 . بخشى از متن كتاب (مقدمه و دعاى اول و دوم صحيفه)
الحمد للّه الذى جعل الدعاء عبادة و ندب اليه، و وعد الداعين الاجابة و حسن المآب و الزلفى لديه. و جعل ترك الدعاء استكبارا و توعّد عليه، فقال سبحانه فى كتابه المبين، ترغيبا للداعين و ترهيبا للمستكبرين: «ادعونى استجب لكم و ان الذين يستكبرون عن عبادتى سيدخلون جهم داخرين». و كان اعظم ما يتداول بين المتعبّدين، الصحيفة المنقولة عن سيد العابدين عليه السلام ، اذ هى حلاوة ثمرة اصلها سيد المرسلين و نفس نفس متصلة بحضرة قدس رب العالمين. و كان فيها الفاظ لكل احد لا تفهم و كلمات يحتاج فى فهم معانيها الى ان يترجم. فكتبت على بعض منها شيئا عثرت تعثرة فى كتب اللغة عليه. كتبت فى آخر كل كلام حرفا من حروف الكتاب الذى اخذت منه، ليتنبّه الناظر اليه. و ان كان منى، كتبت شيئا. و اختصرت ذلك اختصارا مبينا.
