4 ـ چند دعا، غير از پنجاه و چهار دعاى مشهور را در آخر شرح داده كه عبارتند از:
الف ـ من دعائه في التذلل: مولاى مولاى أنت المولى و أنا العبد و هل يرحم العبد الا المولى، مولاى مولاى انت العزيز و أنا الذليل و هل يرحم الذليل الا العزيز...
ب ـ و من دعائه فى الكرب و الاقالة: الهى لاتشمت بى عدوّى و لاتفجع بى حميمى و صديقى ...
ج ـ دعائه عليه السلام ممّا يخافه و يحذره: الهى ليس يردّ غضبك الا حلمك و لا منجى من عقابك و لايخلص منك الا رحمتك و التضرع اليك ...
د ـ و من دعائه فى ايّام السبعة.
همچنين در پايان به عنوان خاتمه ـ در هفت صفحه ـ آداب داعى و فضيلت دعا را ذكر كرده است.
شارح در باره سال تأليف و اين خاتمه مىگويد:
و الحمد للّه ربّ العالمين، و الصلوة و السلام على سيّد الانبياء و المرسلين و على آله و أولاده الطاهرين الى يوم الدين، كه به عنايت بىغايت سبحانى و به الطاف بلانهايت ربّانى به اتمام رسيد قليلى از آنچه اين بىبضاعت به خاطر داشت در شرح صحيفه سجاديه و زبور آل محمّد كه از صفحه خاطر به صفحه قرطاس نگارد، فحمداً ثمّ شكراً بر اعطاء اين نعمت عظما كه گرديد مقبول طبايع خاص و عام، بلكه نگاشته نشده بود تا اليوم شرح چنينى از ذوىالافهام و ظنّ غالب آن است كه نوشته نخواهد شد بعد از اين و نبود آن به حول و قوّت اين حقير ضعيف و بود به توفيقى از جانب ملك جليل و اللّه المستعان و هو الموفّق المعين و از اتفاقات آنكه به اتمام رسيد در روز شنبه كه تمام شده است خلق سموات و ارضين و عالم كون و ... در ما بين آسمان و زمين در شهر اللّه الاصم رجب المرجّب از شهور يكهزار و يكصد و هيجده از هجرت سيّد المرسلين و چون گرديده بود تمام و كامل در همه مراتب و باقى مانده بود آداب داعى و فضليت دعا و نبود جاى مناسبى از براى ذكر آن و مجملى در بعضى از مكان مناسب ايراد كرده شده بود؛ به خاطر قاصر
