فراز سوم

اللهم فَصَلِّ على مُحَمَّد أمينك على وحيك و نجيبك من خلقك و صفيّك من عبادك، إمام الرحمة و قائِدِ الخير و مفتاح البركة.
3 ـ 1 . در اين فرازِ سراپا درودين، پيامبر اكرم را به گونه گونه درودها مى‏نوازد و بزرگ مى‏دارد. نام بزرگوار آن نبىّ خاتم به تنسيق صفاتى به دنبال مى‏آيد كه عبارتند از: امين، نجيب، صفىّ، امام، قائد و مفتاح. اين تنسيق صفات، گاه با واو عطف با عبارات متعاطف و گاه به صورت متعاطف با موصوف مقدس خود پيوند و وصل برقرار كرده، چرا كه همه در جمله خبريه نشيمن پيدا كرده‏اند و آن جا كه بى‏واو آمده، «امام الرحمة» كمال اتصال پيدا كرده كه از مواضع فصل است.
3 ـ 2 . در اين فراز كلمه «اَمين» ، اشارت به اين آيات است: «آمَنَ الرسولُ بما انزل اليه من ربّه»^۱ و آيه: «انى لكم رسولٌ امينٌ»^۲
3 ـ 3 . در عبارت «امام الرحمة» تلميحى است به آيه «و ما ارسلناك الاّ رحمة للعالمين»^۳ در اين فراز، پيامبر و همه اوصاف آن بزرگوار يكايك معمول «فصَلِّ» مى‏باشد كه از تكرار اين فعل دعايى با واو عطف پرهيز شده و اين كلمه به قرينه لفظى حذف گرديده و امكانى براى تجهيز ايجاز، صورت گرفته است.

فراز چهارم

كما نصب لأمرك نفسه، و عرّض فيك للمكروه بدنه و كاشف فى الدعاء اليك حامّته، و حارب فى رضاك أسرتَه، و قطع فى إحياء دينك رحمه، و أقصى الأدنينَ على جحودهم، و قرَّبَ الأقصَينَ على استجابتهم لكَ.
4 ـ 1 . كلمه «ما» در «كما»، ماى مصدرى است: «كما نصب لأمرك نفسه» = كنصب النبى لنفسه لأمرك، يعنى آماج كردن پيامبر جان خود را به اجراى فرمان خدا. در «حارب فى رضاك أسرتَهَ»، كاف تشبيه به قرينه عطف حذف شده و تقدير آن اين است: