آبرومندترين آنان نزد خداست: «اللهمّ اجعل نبينا.... و امكنهم منك شفاعة و اجلّهم عندك قدرا و أو جههم عندك جاها.»
(9 تا 18) ـ پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمـ به عنايت حق (9) و با واجديّتش قرآن عظيم و عترت پاك و كريم بنيانش شريف (11)، برهانش عظيم (12)، ميزانش سنگين (13) شفاعتش مقبول (14)، وسيلهاش نزديك ۱ (15) چهرهاش سپيد، (16) نورش تمام (17) و درجهاش رفيع (ترين(18)) مىباشد: «اللهم صلّ على محمّد و آل محمّد۲، و شرّف بُنيانه، و عظّم برهانه، و ثقّل ميزانه، و تقبّل شفاعته، و قرّب وسيلته، و بيّض وجهه، و أتمّ نوره وارفع درجته....»۳
پايان
پىنوشتها ۴ :
پىنوشت شماره 1ـ اعانة خاصه على تلاوته و ختمه: تلاوت ختم قرآن، كمك و توفيق خاص از جانب خدا مىخواهد. (وصف شماره 4 و 34): «اللهمّ انك اعنتنى على ختم كتابك» (ش 4) و «اللّهمّ فاذا افتدتنا المعونة على تلاوته.» (ش 34).
پىنوشت شماره 2ـ نزول النورى للقرآن (نزول نورى قرآن): «... الّذى انزلته نورا» (ش 3) «انزلته على نبيّك.... تنزيلاً و جعلته نورا» (ش 23) ؛ كه ظاهرا اين «جعل
1.«وسيله» يكى از تحفهها و عطاهاى خداوند است به محبوبش محمّد صلى الله عليه و آله وسلمكه جلوه بارز او در قيامت آشكار مىگردد: «اللهمّ اعطه الفضل و الفضيلة و الوسيلة و الدرجة الرفيعة....»ـ مفاتيح الجنان، زيارت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمدر روز شنبه. همچنين ر.ك. الروضة من الكافى، خطبة الوسيلة لاميرالمؤمنين عليه السلام .
2.شمارههاى ۱ و ۲ اين خصايل ده گانه پيامبر اكرم، از معناى اللهم صل على محمّد و آلمحمّد اخذ شده است؛ صلّ به معناى عنايت فرما و از عطف عبارت آل محمّد؛ با تصريح نام مبارك محمّد (به عنوان مضافٌ إليه) ـ بر خلاف ساير صلواتهاى اين دعا كه به ضمير اضافه شده و به صورت آله آمده - استفاده مىشود كه عنايت مستقيم خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمونيز عنايت به اواز طريق آل (يا عنايت به آل از طريق او) دو عنايت تام و كامل وـالبتّه ـ پيوسته و جدايىناپذير است.
3.ساير اوصاف قرآنىـ در مقام تحقق خارجىـ كه از عبارات دعا تا پايان آن، استخراج گرديده (كه آن نيز حدودا بالغ بر عدد ۱۸ مىشود)، ويژگىهايى است در رابطهى ما (امّت) و رسول مكرّم صلى الله عليه و آله وسلم به عنوان اسوه بيت گرامىاشـ صلواتاللّهعليهماجمعينـ كه به دليل طولانى شدن صرفنظر مىشود.
4.به منظور رعايت اختصار، از ارائهى توضيحات و مؤيّدات قرآنى و روائى در پىنوشتها خوددارى مىشود. جز آن كه در برخى موارد به محورهاى مورد بحث در متن مقاله ارجاع داده مىشود، چنان كه در بسيارى از موارد نيز، از متن به پىنوشتههاى مناسب اشاره شده است.
