نور» بعد از نزول نورى بر پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم، و با آن متفاوت است. ^۱ شايد بتوان گفت: به نزول نورى قرآن، خداوند پيامبر را معرّفى مى‏كند. (ش 68) ^۲ و جعل نورى؛ هدايت از طريق رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمو اوصياء باشد. ^۳
پى‏نوشت شماره 3ـ كل صفاته الكماليه (مجعول) من اللّه‏: (كمالات قرآن الهى است): «و جعلته مهيمنا (ش ۶).... و فرقانا (ش ۱۰) و كتابا (ش ۱۴) و.... نورا (ش ۲۳) و شفاءً (ش ۲۵)... و ميزانا (ش ۲۷)...و نور هدىً (ش ۳۰)..... و علم نجاةٍ (ش ۳۱)....» ، غرض اين كه به نظر مى‏رسد: در اين دعاى شريف، منشأبودن خداوند براى اين تجليّات نورى و اين كمالات قرآنى؛ خود موضوعيت خاص دارد. به همين ترتيب گزاره‏هايى مانند: انزلته (ش 3).... و جعلته.... و فضّلته (ش 9) و خصصته (ش 8) فرّقت‏به (ش 13)... نيز، هر يك افاده‏ى وصفى تركيبى و كمالى براى قرآن، در ارتباط با جبنه‏ى صدورى آن از ساحت قدس الوهيّت مى‏كند.
پى‏نوشت شماره 4ـ هو عَلَم النجاة، و له قصد السنّة: قرآن پرچم رهاى است و سنّت ميانه و خاص خود را دارد (ش 31 و 32) لايضلّ من امّه (ش 32 مكرر) ؛ گمراه نشدن مشروط به قصد و آهنگ آن كردن است. و له عروة عصمة ؛ ريسمان نگه‏دار دارد (ش 33)، مشروط به چنگ‏زدن مؤمن به آن (ش 33 مكرر)، قرآن به سوى آل محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمـ كه خزانه‏دارانِ علم قرآن و راه‏هاى رضايت خدا، صراط اقوم و ريسمان نجات او هستندـ هدايت مى‏كند (ر. ك. متن، محورهاى 12 و 14 و 16)
پى‏نوشت شماره 5ـ حُسن عبارته (ش 5) .اثر حُسن عبارت، آسان شدن گردش زبان است (ش مكرر).
پى‏نوشت شماره 6ـ حق رعايته: حق رعايت به گردن ما دارد (ش 36) و اداى اين حق به توفيق خداست (ش 36 مكرر)
پى‏نوشت شماره7ـ اقسام آياته: محكم آن (ش 37): كه بدان براى خدا دين‏ورزى شود (ش 37 مكرر) متشابه آن (ش 38) ؛ كه انسان با حال تحيّر ناگزير از اقرار به آن است (ش 38 مكرر). موضحات بينات (واضح شده‏هاى از دلايل روشن) آن (ش