واسطه‏ى جبرئيل امين، بر تو ـ بخوانيمش، پس ـ در پى آن (خواندن جبرئيل) حركت، و ـ از خواندن آن پيروى كن» . ¹
از جمله‏ى آيات شريفه‏اى كه نام زيباى «قرآن» در آن به كار رفته است:
(1 ـ 6 ) «شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن هدىً للناس و بيّنات من الهدى و الفرقان...» ² «ماه رمضان كه در آن «قرآن»، فروفرستاده شده است ـ در حالى ـ كه رهنمودى براى مردم و برهان‏هايى (روشن) از رهنمود و جدا كردن ـ حق از باطل ـ...»
(2 ـ 6 ) «... قل اللّه شهيدٌ بينى و بينكم و اوحى الى هذا القرآن لا نذركم به و من بلغ أئنّكم لتشهدون أن مع اللّه الهةً أُخرى قل لا اشهد...» ³ «... بگو: خداوند، ميان من و شما گواه است. و به من اين «قرآن» وحى شده (و گواه بر رسالت من است) تا شما را با آن بيم دهم و هركس كه (اين قرآن) به او برسد. آيا شما گواهى مى‏دهيد كه با خداوند، خدايان ديگرى هست؟! بگو من (چنين) گواهى نمى‏دهم...» . در مجمع البيان، از تفسير عياشى آمده است كه منظور از «من بلغ»، امامى از آل محمد: است كه (حقيقت دانش) اين قرآن به او برسد، او نيز با (تأويل و دانش) قرآن مردم را بيم خواهد داد، چنان كه من (پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم با وحى و تنزيل همين قرآن) شما را بيم دادم. ⁴
اين «دانش حجّت‏هاى الهى (از كتاب خدا)» ـ كه برگرفته از زلال چشمه سار وحى محمدى صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم است ـ رمز ماندگارى و جاودانگى قرآن است. بى‏ترديد كسى كه به توحيد و يگانگى خدا و صدق گواهى او ـ كه بالاترين گواهى‏ها است ـ گردن نهاده، و رسالت جهانى آخرين پيام‏آور را پذيرفته است، به بيانِ امامانِ بحقّ ـ از عترت او ـ كه دانشوران ربّانى دانش قرآن و مفسران حقيقى قرآن‏اند ـ گردن خواهد نهاد؛ و در حوزه علم و تفسير قرآن نيز ـ همانند قلمرو وحى و تنزيل ـ رأى و هواى خود و ديگران را شريك دانش وحيانى و بيان ربّانى قرار نخواهد داد. اين است معناى شهادت دادن به آلهه در كنار خداوند، بعد از اقرار به وحدانيت او و گواهى به صدق رسالت آخرين پيام‏آور راستينش، كه در آيه به آن اشارت رفته ـ و سرزنش شده ـ است.