مشخص كننده) مقام فوق بشرى نبىّ و پيام‏آور الهى در مقايسه با افراد عادى بشر است. چرا كه ـ به تعبير قرآن ـ پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمنيز مانند انسان‏هاى ديگر بشر است. جز آن كه (از جانب خداوند) به او وحى مى‏شود: «قل انّما انا بشرٌ مثلكم يوحى الىّ...» (كهف، 110) «بگو ـ اى پيامبر ـ من هم بشرى مانند شما هستم جز آن كه به سوى من (از جانب خدا) وحى مى‏شود...»
(2 ـ 8) به استناد اوصاف قرآنى و ادلّه وحيانى، مسلّم است كه پيامبر عظيم الشأن اسلام صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم، اعظم و اشرف پيامبران الهى است، به درجاتى غيرقابل سنجش و شمارش. و لذاـ به دلالت عقل و تأييد قرآن ـ وحىِ نازله بر چنين نبيىّ‏ـ در مقايسه با ساير انبياء ـ به درجات بى‏پايان از مرتبت و منزلت بالاترى برخوردار است. بنابراين، تعبيرِ: «وحيى كه خداوند بر نبيّش محمد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم فرو فرستاده» خود نوعى ـ تعظيم براى قرآن و تكريم براى پيامبر خاتم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم مى‏تواند تلقى گردد.
(3 ـ 8) به استناد ادلّه‏ى محكم و قطعى قرآنى و وحيانى، قرآن عظيم‏ترين كلامى است كه از ذات اقدس الوهيت به قلب مطهّر عظيم‏ترين پيامبرانش متجلّى شده و عزّ نزول بخشيده است.
(4 ـ 8) بنابر صريح قرآن، تكلّم خداوند با بشر (پيامبر) از سه قسم خارج نيست: الف: وحى (الهام مستقيم). ب ـ از پس حجاب ج ـ فرستادن سفير (فرشته به سوى انسان يا انسانى به سوى انسان‏هاى ديگر). ^۱
قرائن، بلكه ادلّه‏اى (قرآنى يا روايى) وجود دارد كه براساس آن‏ها مى‏توان گفت: وحى قرآنى، از جانب حق بر قلب مطهّر پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم به وجوه و مراتبى معرفى شده؛ كه قابل حمل به هر سه قسم از اقسام فوق‏الذكر مى‏باشد، كه‏ـ به منظور رعايت اختصارـ از ذكر ادله مذكور خوددارى مى‏شود.
9 ـ «تنزيل» (تنزيلاً) : مصدر باب تفعيل و به معناى اسم مفعول (فرود آمده) مى‏باشد. كلمه‏ى «تنزيلاً»، در عبارت «و وحيا انزلته على نبيك محمدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم تنزيلا» ـ