شبيه آن چه در مورد «تفصيل» گفته شد ـ مفعول مطلق و بيانكننده نوع خاص نزول قرآن و در مقام تفخيم و تعظيم آن است. چنان كه در قرآن آمده است: «و قرآنا فرقناه لتقرأه على الناس على مكث و نزلناه تنزيلاً» : «و آن را قرآنى بخش بخش كردهايم تا آن را بر مردم، با درنگ بخوانى و آن را فروفرستاديم، فروفرستادنى (خاص)» (اسراء، 106)
«إنا نحن نزلنا عليك القرآن تنزيلاً» : «ما قرآن را بر تو فروفرستاديم، نازل كردنى (به هنجار و درست)»۱ (انسان، 23)
«تنزيل» به عنوان نام قرآن نيز مكرر در قرآن آمده است. از جمله:
«تنزيلٌ من الرحمن الرحيم» : «(اين كتاب) فروفرستادهاى است از سوى (خداوند)، بخشاينده بخشايشگر» . (فصلت، 2)
«... تنزيل من حكيم حميد» : «... فروفرستادهى (خداوند) فرزانه ستوده است» . (فصلت، 42)
«تنزيلٌ من رب العالمين» : و « (قرآن) فروفرستادهاى از سوى پروردگار جهانيان است.» ۲ (واقعه، 80؛ حاقه، 43)
10 ـ «شفاء» : قرآن شفاء و مايه سلامت است براى همه دردهاى ظاهرى و باطنى، از جمله نادانى، بىايمانى، شك و شرك و نفاق و ساير عقايد فاسده و... ۳ چنان كه امام سجاد عليه السلام ـ به درگاه خداوند ـ عرضه مىدارد: «و جعلته... و شفاء لمن انصت بفهم التصديق الى استماعه.»: «و آن (قرآن) را... و شفاءى قراردادى؛ براى هركس كه از سر تصديق، به آن گوش فهم بسپارد.»
در قرآن مىخوانيم:
«و ننزّل من القرآن ما هو شفاءٌ و رحمة للمؤمنين...» : «و از قرآن فرومىفرستيم آنچه را كه براى مؤمنان، شفاء و رحمت است...» (اسراء، 82)
«قد جاءتكم موعظة من ربكم و شفاءٌ لما فى الصدور...» : «... به راستى آمدتان پندى از سوى پروردگارتان و شفائى براى آن چه (از دردها) درون سينهها است...» (يونس، 57)
1.اقتباس از ترجمه سيد على موسوى گرمارودى.
2.لذا قرآن با نامهاى: «المُنْزَل» (شماره ۲۲)، «المنزَّل» (شماره ۲۲ مكرر)، «المنزل من الله» (ش ۴۱) و «المنزل على محمّد» (ش ۴۲) در اين دعا ـ توصيف شده است. ر. ك. پىنوشت شماره ۸.
3..ر. ك. رياض السالكين، ج ۵، ص ۴۱۳.
