اسامى و اوصاف قرآن در نيايش ختم قرآن صحيفه سجاديه - صفحه 71

«مونس» يكى از اسماء حُسناى خداوند است: «يا مونس كل وحيد»۱ خداوند مونس و همدم تنهايان است. و قرآن نيز كه كلام او و جلوه نورى اوست؛ مونس شب‏هاى تاريك مؤمنان است. يكى از اسم‏هاى مركب خداوند «يا نورالمستوحشين فى الظلم»۲ مى‏باشد. بلى خداوند «روشنائى وحشت‏زدگان در ميان تاريكى‏ها» است؛ لذا سخنان نورانى او ـ و پيشوايان هدايت الهى عليه ‏السلام نيز ـ چنين نقشى دارند. چنان كه پيامبر مكرّم اسلام در كلام زيبا و جاودانه خود درباره قرآن فرموده است: «اذا التسبت عليكم الفتن كقطع الليل المظلم فعليكم بالقرآن فانه شافع مشفع» : «آن هنگام كه فتنه‏ها، همانند پاره‏هاى شب تاريك شما را فروگرفت بر شما باد به (انس) با قرآن چرا كه قرآن شفاعت كننده (و ميانجى‏اى است) كه شفاعت او پذيرفته است و...» و در (مضمون) برخى آثار آمده است كه وقتى مى‏خواهيد با خدا سخن بگوئيد، نماز بخوانيد و با او مناجات كنيد. و آن گاه كه مى‏خواهيد خدا با شما گفتگو كند قرآن بخوانيد. لذا قرآن واسطه انس خدا با بنده و بنده با خداست.
«انس» با قرآن و بهره‏ورى از نام مبارك و جامع «مونس» قرآن آثار دنيوى و اخروى فراوانى ـ در ابعاد مختلف دارد، كه ذيلاً ـ طى سه محور ـ برخى از آن آثار را در قالب تعدادى از اسامى و اوصاف مفرد ـ مندرج در اين دعاى شريف ـ ذكر مى‏كنيم:
الف ـ رفاقت و آرامش در پناه آن: 1 ـ مونس (ش 82) بيان شد 2 ـ مُسْكِن آرام دل و جان، (ش 61): «و اجعلنا من... يسكن فى ظلّ جناحه»: «خدايا ما را از كسانى قرار ده، كه در سايه (مهر و حمايت) قرآن آرام مى‏گيرند.»

ب ـ حفظ و نگهدارى از وسوسه و گناه:

1 ـ «حارس» (ش 84): قرآن نگاه‏بان و پاسدار مؤمنان است در برابر نفوذهاى فسادانگيز شيطان: «و من نزغات الشيطان و خطرات الوساوس حارسا.»
2 ـ حابس (ش 87): پيش‏گيرى كننده قدم‏ها از حركت به سوى گناه است: «و لاقدامنا عن نقلها الى المعاصى حابسا».
3 ـ مخرس (ش 88): قرآن ـ به توفيق حق ـ زبان‏ها را از ورود در سخن باطل ـ بدون

1.. اى مايه انس و همدم هر تنها ـ مفاتيح الجنان محدث قمى (ره)، دعاى جوشن كبير.

2.از فقرات دعاى كميل.

صفحه از 79