39) ؛ و اين‏كه واضح‏كننده (از سوى خدا) دارد (ش 39 مكرر). قرآن مَثَل‏هاى بازدارنده (زاجره) و امركننده (آمره) دارد؛ (ش 93، 94، 95) و....»
پى‏نوشت شماره 8ـ مراتب نزوله: نزول اجمالى (مجملاً) بر محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم (ش 42) ؛ كه ظاهرا مراد نزول دفعى باشد (واللّه‏ العالم). الهام (نزول) علمى و كمال يافته (مكمّلاً) بر پيامبر (ش 43). انتقال (موروثى و موهويى) علمى و تفسيرى به آل محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم( ش 45). انتقال تفصيلى (با حفظ مراتب) به بندگان: «فصّلته لعبادك تفصلاً» (ش 16 و17). نيز ر. ك. محور 2 فوق الذكر (نزول النّورى للقرآن)
پى‏نوشت شماره9ـ شرفه و فضله (شرافت وفضيلت قرآن): قرآن شريف و برتر است (ش 50 و 51). محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمنخستين خطاب‏كننده به قرآن است «فصلّ على محمّد الخطيب به» (ش 52)، و اين شرافتى است متقابل. آل محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمخزانه‏داران علم قرآن‏اند «و على آله الخزّان له» (ش 53). قرآن «من عنداللّه‏» است. (ش 55 و 56)، محمّد و آل‏ـ صلوات‏اللّه‏عليهمـ به علم وتوفيق خداـ اين شرافت بزرگ را مى‏شناسند و بدون ترديد تصديق مى‏كنند (ش 55 و 56). نيز ر. ك. متن: كليه محورهاى 18گانه.
پى‏نوشت شماره 10ـ له قصد الطريق: قرآن طريق معتدل دارد (ش 57).دانايان به قرآن ـ به علم و توفيق حق‏ـ از آن منحرف نمى‏شوند. (ش 58)
پى‏نوشت شماره 11ـ تطهيرُه و تزكيته للنفوس (پاك‏سازى و تربيت انسان‏ها): به واسطه قرآن (وبه لطف خداوند): سنگينى بار گناهان فرو مى‏افتد: «و حطّط بالقرآن عنا ثقل الاوزار» (ش 75)، و خوش خويىِ نيكويان عطا مى‏شود: «وهب لَنا حسن شمائل الابرار»(ش 76)، و پيروى شب زنده‏داران و تلاش‏گران روزـ براى خداـ نصيب مى‏شود (ش 77)، و از هر آلودگى پاك مى‏كند. (ش 78) و ـ پس از طهارت و پاكيزگى‏ـ در پى ره‏يافتگان به نور قرآن روانه مى‏سازد. (ش 79)، و ـ سپس‏ـ روشنى يافتگان به نور قرآن، آرزوها از عمل بازشان نمى‏دارد (80)، و دور افتادگان از قرآن، گرفتار فريب دنيا و هلاكت مى‏شوند. (ش 81)، قرآن صلاح ظاهر مى‏آورد و آن را دوام مى‏بخشد: «اللهمَّ صل على محمّد و آله و آدم بالقرآن صلاح ظاهرنا» (ش 98 و 99). وسوسه‏هاى دروى را مى‏زدايد و سلامت روان مى‏بخشد (ش 100)، زنگار از دل مى‏شويد و تارها و رشته‏هاى گناه مى‏زدايد (ش 101 و102)، و پراكندگى و شوريدگى كارها را به سامان مى‏آورد. (ش