اقدام ورزم، تا واژگان ادبى و باستانىِ بهترى را براى ترجمه‏ام، منظور كنم. مطالعه آثار ميلتون، دانته، سَن توگوستَن (سنت آگوستين) و سَن تومادكَن (سنت توماس داكوئيناس)، و همين‏طور هم كتاب دعاى مسيحيان كاتوليك و اصطلاحاتى كه براى يك رشته از امور شرعى و مسائل فقهى‏شان مورد استفاده قرار مى‏گرفت، براى گزينش‏هاى بعدى من از برخى از واژگان كاملاً فقهى يا شيعى، تأثير و كمكى عظيم رساند.
اين كارها، حدودا يك سالى به طول انجاميده بود. زيرا در طول اين مدّت، اين كم‏ترين، به دليل كار زياد، به‏ويژه نوشتن، تاندُن دست راستم را از كار انداخته بودم و دستم به مدّت سه ماه در گچ بود...
اين بار، با آگاهى از كاربرد بسيارى از واژه‏هاى دقيق دينى ـ كه هم‏زمان، حالتى قديمى و بسيار ادبى به اثرم مى‏بخشيدند ـ ترجمه اوّليه‏ام را تصحيح كردم و آن را كامل‏تر كردم. اين كار نيز چندين ماه به طول انجاميد، زيرا همزمان به ترجمه «كمدى الهى» و چندين اثر ديگر مشغول بودم و ناگزير بودم كه تنها هفته‏اى شش تا هشت ساعت و نه بيشتر به اين ترجمه فرانسوى صحيفه سجّاديّه وقت گذارم.
سپس براى چند ماهى، ترجمه صحيفه سجّاديّه را كنار گذاشتم، و به ترجمه آثارى ديگر پرداختم. قصد داشتم ترجمه‏ام را با شيوه‏اى جديد، از نوعى «فيلتر» عبور دهم. چگونه؟ به اين شكل كه ترجمه پنج تن از مترجمان محترم فارسى را كاملاً به كنار نهادم، و تنها از سه ترجمه فارسى و ترجمه انگليسى كمك گرفتم. در اين دوران، ترجمه آقاى دكتر آيتى نيز به دستم رسيد، و بنده تصميم گرفتم ترجمه ايشان، ترجمه انگليسى و ترجمه دو تن از آن سه مترجم عزيز و بزرگوار را زين پس، به عنوان متون اصلى‏ام در نظر گيرم. اين موجب شد تا بار سنگينى از دوشم برداشته شود، زيرا تا آن زمان، پيوسته ناگزير بودم با هر سطر از فرمايشات حضرت امام سجّاد، به نُه متن گوناگون مراجعه كنم، و اين كارى بسيار وقت‏گير و شكنجه‏آور بود. زيرا به دليل تنوّع و سليقه در نوع برداشت‏هاى آن مترجمان فارسى‏زبان عزيز، هر بار ناگزير بودم گزينشى صرفا براساس استنباط و احساس شخصىِ خودم به انجام رسانم. امّا در هنگامى كه گزينش مترجمان معتمد و دقيق به عمل آمد، با آزادىِ عملِ بيشترى به كار زينت بخشيدن و بهبودى ترجمه اقدام كردم.