2 ـ التوحيد و الموحّد فى الصحيفة السجادية [ توحيد و موحّد در صحيفه سجاديه] / آيت الله عبدالله جوادى آملى [ ص 21 تا 30]
ـ موحّد كيست؟ موحد يعنى انسان كامل. انسان، از نظر صحيفه سجاديه يعنى كسى كه زندگى خود را در راه تقرب به خداى سبحان قرار دهد. بدين رو، انسان همواره به حضرت حق نيازمند است. براساس دعاى اول صحيفه، انسان بايد بداند كه تمام نعمتها از ناحيه خداى سبحان است و لذا بايد همواره شكرگزار خداوند باشد. درنتيجه كسى كه نعمتهاى الهى را در مسير عصيان صاحب نعمت به كار گيرد، انسان نيست. در سراسر قرآن، آيهاى نمىتوان يافت كه بگويد انسان قلب يا عقل ندارد، يعنى به شيوه سلبى سخن بگويد، بلكه به شيوه ايجابى وارد مىشود و بيان مىدارد كه آنان قلب (عقل) دارند، ولى با آن نمىفهمند، چشم دارند ولى با آن نمىبينند، گوش دارند ولى با آن نمىشنوند (انعام، 179). اين است حجّت بالغه خدا بر آنان، كه امام سجاد عليه السلام نيز در مواضع مختلف صحيفه به تعبيرات مختلف بيان مىدارد كه حجّت خدا بر مردم، تمام است.
3 ـ الابتهال و الدعاء مابين القرآن الكريم و الصحيفة السجادية[ مناجات و دعا، از ديدگاه قرآن كريم و صحيفه سجاديه] / آيت الله لطف الله صافى گلپايگانى [ ص 31 تا 34 ]
ـ با تأمّل در دعاهاى امام سجاد عليه السلام در صحيفه، پيوند ميان كلمات آن حضرت با قرآن را مىيابيم. به عنوان مثال، در قرآن مىفرمايد: «لا تدركه الابصار و هو يدرك الابصار»۱ و در دعاى اول صحيفه مىفرمايد: «الحمدلله... الذى قصرت عن رؤيته ابصار الناظرين، و عجزت عن نعته اوهام الواصفين.»
4 ـ الصحيفة الزبرجدية فى كلمات سجادية [ صحيفه زبرجدى در كلمات امام سجاد عليه السلام ] / آيت الله حسن زاده آملى [ ص 35 تا 51]
ـ آثار علمىِ بازمانده از امامان معصوم ما سلام الله عليهم، دليلهايى رسا و زبانهايى گويا هستند، بر آنكه اينان حجّتهاى خداى سبحان و جانشينان رسول
