خدايند. صحيفههاى سجاديه (يعنى صحيفه مشهور و مستدركات آن) از انشاء امام سجاد عليه السلام نمونهاى گويا از اين كلام است.
5 ـ الصحيفة السجادية بين عظمة القدر و ضياع العصر [ صحيفه سجاديه: جايگاه برتر و گمگشتگى در روزگار] / آية الله سيد محمدرضا حسينى جلالى [ ص 2 5 تا 72 ]
ـ تشكيك در سند اين نصّ الهى (صحيفه)، «جهد العاجز» است، چرا كه تمام گروههاى شيعه (امامى، اسماعيلى، زيدى) به گونه مستفيض ـ بلكه متواتر ـ آن را از امامان خود: امام باقر و امام صادق عليهماالسلام و جناب زيد شهيد روايت مىكنند. فراوانى و گونهگونىِ اسانيد، در جاىْ جاىِ آفاق و نسلهاى پىدر پى، آن را به گونه يك نصّ كمنظير ثبت كرده است. صاحبان كتاب فهرست و مشيخه، به آن استناد كرده و به اعتبارش شهادت دادهاند. بزرگان دين، در مناسبتهاى مختلف، دعاهاى آن را به عنوان متون معتبر و صحيح و موثّق، خوانده و بر آن تأكيد كردهاند. به علاوه، دقّت در سند براى جواز نسبت احكام به شارع ضرورت فراوان دارد، نه امور انشايى، كه از زبان فرد دعاكننده روايت شود.
ـ در صحيفه اسلوبهاى مختلف بيانى مىتوان ديد: انشاء، استدراج، تعميم و كنايه، اميد و آرزو، تكرار به عبارات مختلف، التفات، ترتيب و تدرّج منطقى، استفاده از زيبايىهاى لفظى [نويسنده مقاله، ذيل هر كدام از اين موارد، توضيحاتى آورده است].
6 ـ ملامح من الصفات الفنية للصحيفة السجادية [ جلوههايى از ويژگـىهاى هنرى صحيفـه سجاديـه ]/ دكتـر عبدالكريـم اشتـر، اديب و پـژوهشگـر اهل تسنـن، عضو مجمع اللغهالعربية در سوريه [ ص 73 تا 83 ]
ـ امام سجاد عليه السلام در خاندان نبوت ديده گشود و پرورش يافت. صحيفه سجاديه از جنبههاى مختلف، شگفتآور و حيرتزا است: گستردن معانى، بيان ژرفاى احساس خاكسارى در پيشگاه خداى تعالى، گنجينه سرشار لغت به گونهاى كه كاربرد صحيح را مىآموزد، فراوانىِ مترادفها، بيانهاى مختلف براى دعا و ابتهال، تساوى فواصل در جملات دعا، حُسن تعبير براى رنگْ رنگِ معانى، جامعيت در بيان (به ويژه در دعاى روز
