همچنين معلوم مىشود كه امامت، تداوم نبوت است و ايمان به آن، در ادامه ايمان به توحيد و نبوت جاى دارد. از همان جملات، ضرورت تبرّى از كسانى كه به اين خاندان ستم كردهاند، نيز برمىآيد.
20 ـ الجهاد فـى نظر الامام السجاد عليه السلام [ جهاد از ديدگاه امام سجاد عليه السلام ] / سيد ابراهيم اميـن السيّد، رئيس دفتر سياسى حزب الله لبنان [ ص 257 تا 261]
ـ اگر به هدف امام حسين عليه السلام از حركت به سوى كربلا، ژرف بنگريم ـ حركتى كه به شهادت حضرتش منجر شد ـ آنگاه مىبينيم كه حركت امام سجاد عليه السلام در صحيفه سجاديه، دقيقا در همان جهت است: تداوم جهاد در راه حفظ دين از تحريف و تغيير و تأويل باطل. دعاى صحيفه، دعاى افراد شكستخورده نيست، بلكه دعاى مجاهدانِ پيروزمند است، كه به تداوم خطّ نبوت مىانديشند.
21 ـ تأملات فى محراب الامام زين العابدين عليه السلام [ درنگى در سجدهگاه امام سجاد عليه السلام ] / دكتر محمد عبدالستار السيّد، معاون وزير اوقاف سوريه [ ص 271 تا 276 ]
ـ در آستان بلند امام سجاد عليه السلام ايستادهايم. امامى بزرگوار از خاندانِ پاك نهاد پيامبر.
سادتنا الغرّ من ابناء فاطمةطوبى لمن كان للزهراء يُنتسبُ
من نسل فاطمة، انعم بفاطمةمن أجل فاطمة قد شُرّف النّسبُ
ـ ما، با غفلت از سرچشمه جوشان صحيفه سجاديه، هم در حقّ خودمان ستم روا داشتهايم و هم در حقّ نسلهاى آينده.
ـ دعا، مغز عبادت است، از آن رو كه انسان دعاكننده، از تكيه بر نيروى خود دست برمىدارد و به حول و قوه الهى تكيه مىكند. آنگاه كه دعاكننده، امام سجاد عليه السلام باشد، كه به زبانى متأدّب به ادب قرآن و با قلبى آكنده از هدايت جدّ والاتبارش پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله وسلمدعا كند، صحيفهاى پديد مىآيد كه مانند آن را ـ از جهت معانى و عظمت و بلاغت ـ نمىتوان يافت. صحيفه، خود دليلى مستقل بر عظمت امام سجاد عليه السلام است، كه «ادبيات دعا» را به اوج خود رسانده است. ادبيات دعا، ادبيات روح و معنى است نه
