است. بزرگانى كه هستى خود را در آموختن و تحقيق و نشر ارزشها و آثار دينى و الاهى مىدانستند.
عالمانى وارسته كه از لحظه لحظهى عمر خويش براى كاويدن زاويههاى ناشناخته يا كمتر شناختهشدهى علوم قرآن و حديث و تاريخ و سيره و فضايل اهل بيت نبى عليهم السلام استفاده كردند و آثارى پرارزش را به جامعه تقديم نمودند. علّامهى بزرگوار استاد محمّدباقر محمودى از چهرههاى درخشان در اين كار و از نوادر روزگار در نشر حقايق مربوط به اهل بيت عليهم السلام بود كه در 17 ربيعالأوّل 1427 مصادف با سالروز ولادت نبى اكرم و امام صادق، برابر با 27 فروردين 1385 در وقت نماز ظهر به ملكوت اعلا پيوست.
آرى با رفتن او:
از شمار دو چشم يك تن كموز شمار خرد هزاران بيش
1ـ زندگى:
محقّق ارجمند، فقيه بزرگوار، اصولى، مفسّر متكلّم، كتابشناس و حديثشناس عالىقدر، حاج شيخ محمّد باقر محمودى در حدود سال 1341 قمرى، نزديك به 1302 شمسى در «علا مرودشت» ديده به جهان گشود. زادگاه او كه امروز شهرى كوچك در جنوب استان فارس است در آن روزگار روستايى محروم و دورافتاده بود؛ امّا مردمانى خونگرم، سختكوش، محبّ خاندان وحى، متديّن و دوستدار علم و عالمان داشت.
شايد وقتى نامش را «محمّدباقر» گذاشتند اصلاً آيندهاش را نمىدانستند كه او چون ستارهاى درخشان در درياى علم باقرالعلوم عليه السلام و جدّش اميرمؤمنان به كاوش مىپردازد تا از اين درياى پرگهر مرواريدهاى نور و دانش صيد كند، چه نامى بامسمّى برايش انتخاب كردند. برخى از اجداد محمّدباقر از اهل فضل و دانش در منطقهى خود بودهاند و هماكنون نيز تعدادى از اين خاندان از زمرهى اهل دانش و تحقيقاند. مىدانيم كه مناطق دور و گرمسير، محلّ زحمت و سختى است و محمّدباقر هم دوران كودكى و نوجوانى را مانند بسيارى ديگر از همزادان و
