بود براى كسانى كه به ديدنش مىرفتند و حقيقتا ديدار او درسآموز و مغتنم بود. در زمان مسافرت و سركشى به اقوام و آشنايان در شهرستان، يا شركت در بعضى مجالس هم تا جايى كه مقدور بود ايشان از نوشتن و مطالعه دست نمىكشيدند. اين جهد و تلاش باعث شد كه در بيش از پنجاه سال سختكوشى، نزديك به پنجاه اثر بسيار مفيد و كمنظير به دوستداران خاندان رسالت و اهل علم تقديم كنند. كارهاى علمى و پژوهشى ايشان، از يك طرف باعث شادى محبّان اهل بيت و دانشدوستان شد و از سويى خشم معاندان و مخالفان متعصّب را برانگيخت به گونهاى كه او را اهل غلو دانستند و بر او خشم گرفتند.
3ـ4. صبور در تحمّل سختىها:
گفتهاند كه «نابرده رنج، گنج ميسّر نمىشود.» و بزرگان علم هميشه با سختىها دست و پنجه نرم كردهاند، از ناز و تنعّم دور بودهاند، پويا و مقاوم در برابر سختىها ايستادهاند و با همّت بلند خويش كوه مشكلات را پشت سر گذاشتهاند.
محقّق فقيد علّامه محمودى از نوادرى بود كه اغلب عمر با سختى و مشكلات روبهرو بود. از نوجوانى و جوانى با فقر شديد، از بىكسى و بىپناهى در آغاز تحصيل در نجف اشرف و بسيارى از سالهاى بعد، همواره او سختىهايى را گذراند و چون كار براى خدا بود و بر خدايش توكّل كرده بود، موفّق و سرافراز شد. محمودى حقيقتا مؤمن و باورمند به توكّل بر خدا و سراسر زندگىاش هم گواه بر اين ايمان بود.
3ـ5. كمخورى و ورزش:
ايشان در حفظ سلامت خود در راه هدف بزرگى كه داشت اهتمام مىورزيد؛ لذا بسيار كم مىخورد و در جايى كه بر سفرهى مهمانى و پذيرايى مىرفت از غذاهاى چرپ و سنگين نمىخورد. بنده خود شاهد بودم زمانى كه به زادگاهشان تشريف مىآوردند آشنايان و دوستان، ايشان را به منزل خود دعوت مىكردند و به همراه ايشان چند نفر ديگر هم دعوت مىشدند. ميزبانان به جهت احترام سعى مىكردند سفرهاى در شأن ايشان پهن كنند، امّا او به خوردن غدايى ساده و كماكتفا
