2ـ2) آيه‏ى «صبغة اللّه‏»

وَ قالُوا كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى تَهْتَدُوا قُـلْ بَـلْ مِلَّةَ إِبْراهِـيمَ حَنِـيفاً وَ ما كانَ مِنَ المُشْرِكِـينَ. قُولُوا آمَنّا بِاللّهِ وَما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَما أُنْزِلَ إِلى إِبْراهِـيمَ وَ إِسْمـعِـيلَ وَ إِسْحـقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْباطِ وَما أُوتِـيَ مُوسى وَعِـيسى وَما أُوتِـيَ النَّبِـيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ. فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ ما آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما هُمْ فِـي شِقاقٍ فَسَيَكْفِـيكَهُمُ اللّهُ وَ هُوَ السَّمِـيعُ العَلِـيمُ. صِبْغَةَ اللّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عابِدُونَ.^۱ و مى گويند: يهودى يا نصرانى باشيد تا هدايت شويد. بگو: بلكه به آيين ابراهيم پاى‏بنديم كه هيچ‏گونه انحرافى نداشت و از مشركان نبود. بگوييد: ايمان آورديم به خدا و آن‏چه بر ما نازل شده و آن‏چه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط فرود آمده و آن‏چه به موسى و عيسى داده شده و آن‏چه به پيامبر از سوى خدا عطا گرديده است. ميان هيچ‏كدام از آن‏ها فرقى نمى‏گذاريم و ما بر آن تسليم هستيم. پس اگر ايمان بياورند، مانند آن‏چه شما ايمان به آن آورديد، قطعاً هدايت پذيرفته‏اند و اگر از آن روى برگردانند، به راستى كه آنان در خواهند بود، پس خدا به زودى، تو را در برابر آنان، كفايت مى‏كند و او شنوا و دانا است. ما ملتزم به رنگ‏آميزى خداونديم. و كيست كه رنگ‏آميزى‏اش بهتر از خدا باشد؟ و ما تنها او را مى‏پرستيم.

نكات

2ـ 2ـ 1) خداوند متعال در آيه‏ى شريفه به مؤمنان مى‏آموزد كه به يهود و نصارايى كه هدايت را در يهود و نصارى بودن مى دانند، بگويند: هدايت، تنها براى كسانى است كه به خدا و همه‏ى آن‏چه پيامبران الاهى از ناحيه‏ى او آورده‏اند، ايمان آورده و فرقى ميان آن‏ها نمى‏گذارند. يعنى هدايت، تنها با اطاعت كامل از خداى تعالى و تسليم محض و بندگى خالص او صورت مى گيرد. كسى كه در مقام اطاعت