صادِقِـينَ؟ بَلْ إِيّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ ما تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شاءَ وَ تَنْسَوْنَ ما تُشْرِكُونَ.» ¹ بگو: به نظر شما اگر عذاب خدا شما را در رسد، يا رستاخيز شما را دريابدـ اگر راستگوييدـ كسى غير از خدا را مى خوانيد؟! بلكه تنها او را مى خوانيد. و اگر او بخواهد، رنج و بلا را از شما دور مى‏گرداند و آن‏چه را شريك [ او] قرار داديد فراموش مى كنيد.

نكات

2ـ 8ـ 1) اين گروه آيات شريفه به روشنى مى‏رسانند كه معرفت خداوند سبحان، فطرىِ همه‏ى انسان‏هاست. به همين جهت، در هنگام سختى و گرفتارى و ضعف و ناتوانى و قطع اميد از مخلوق، همگان به او روى مى‏آورند، از او مدد مى‏خواهند و به او اميدوار مى‏شوند.
امام حسن عسكرى عليه ‏السلام در تفسير «بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم» مى فرمايد:
اللّه‏ اوست كه هر مخلوقى، هنگام حوايج و شدايدـ كه اميدش از غير خدا بريده مى‏شود و از همه‏ى اسباب قطع اميد مى‏كندـ به او پناه مى‏برد. «بسم اللّه‏» يعنى از خداـ كه عبادت، جز او را نشايدـ در همه كارهايم يارى مى‏طلبم؛ خدايى كه هنگام دادخواهى، دادرس است و هنگام دعا، اجابت كننده.
و اين عيناً همان است كه شخصى به امام صادق عليه ‏السلام عرض كرد: اى فرزند رسول خدا! مرا به خداوند هدايت كن؛ چرا كه جدال‏گران با مجادلات خود، مرا به تحيّر انداخته‏اند.
حضرت فرمود: اى بنده‏ى خدا! آيا تا به حال سوار كشتى شده‏اى؟
گفت: آرى.
فرمود: آيا اتّفاق افتاده كه كشتى بشكند و كشتى ديگرى هم نباشد كه نجاتت دهد و شنا هم بلد نباشى تا بتوانى خود را نجات دهى؟
گفت: آرى.