اين حديث مجمل است كه با آگاهى از مورد صدورش، كلام امام عليه السلام تبيين مىشود. مخاطب ايشان هم فرد خاصّى نيست؛ بلكه سپاس خدا را مىگويند و فرد راوى نيز كلام ايشان را مىشنود.
1ـ2ـ1ـ2ـ2) جريانها يا موردهاى حديثى
يكى از بهترين روشهاى تعليمى، بيان داستانها و جريانهاى مختلف است. قرآن كريم نيز در موارد عديده، از اين روش براى بيان مقاصد عالى خود استفاده كرده است. معصومين عليهم السلام نيز با الگوگيرى از قرآن، وقايع گوناگون را نقل مىكردند؛ بهخصوص جريانهايى كه مربوط به معصومين قبل از خود بوده است.
مثال: امام صادق عليه السلام فرمود: «يتيمى را نزد امام على عليه السلام آوردند. ايشان فرمود: نزديكترين شخص از خويشاوندانش را براى نفقه دادن به او انتخاب كنيد؛ همانطورى كه ميراث او را مىخورد.» (همان: ج 4، ص 13)
1ـ2ـ1ـ3) قضاوتهاى ائمّه
امام باقر عليه السلام فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله روز فتح مكّه به منبر رفت و فرمود: اى مردم! خداوند فخرفروشى در جاهليّت و افتخار به پدران را در شما از بين برد. آگاه باشيد كه شما از آدميد و آدم از گِل است...» (25: ج 8، ص 246)
مورد صدور اين حديث، مىرساند كه يكى از خطبههاى معصومين عليهم السلام است.
2. موضوعات مورد صدور احاديث مكتوب
2ـ 1) موضوعات موارد صدور احاديث مكتوب دو طرفه
موارد صدور احاديث مكتوب دو طرفه عبارتاند از نامههايى كه معصومين عليهم السلام در مقابل آنها به القاء حديث پرداختهاند. در اين حالت، القاء حديث به صورت غير مستقيم انجام مىشود. موضوعاتى كه در اين گونه موارد صدور وجود دارند، چنيناند: سؤالها، درخواستها، شكايتها و عرضهها.
