اينگونه است:
قال الصادق عليه السلام : «إنّ الناس أكلوا لحوم دوابّهم يوم خيبر، فأمر رسول اللّه صلى الله عليه و آله بإكفاء قدورهم و نهاهم عن ذلك و لم يحرّمها.» (17: ج 4، ص 73 ـ 74)
مراد از چهارپا در حديث فوق الاغ است. زيرا در حديث ديگرى، ابنمسكان مىگويد: از حضرت صادق عليه السلام درباره گوشت الاغ پرسيدم، ايشان فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله در روز خيبر، خوردن آن را نهى كردند. (همان) بنابراين، با آگاهى از مورد صدور حديث، مىتوان نهى از خوردنِ آن را بر كراهت حمل كرد و تعارض را از بين برد.
1ـ8ـ8) تبيين نسخ
از مباحثى كه مربوط به بحث ناسخ و منسوخ مىشود، مبحث اسباب ورودالحديث است كه شناخت ناسخ و منسوخ را آسان مىكند يا شبهه نسخ را از بين مىبرد.
مثال: «أفطر الحاجم و المحجوم.» (11: ص 39) و «احتجم النبيّ صلى الله عليه و آله وهو صائم محرم.» (همان)
به عقيده بعضى از علماء، حديث اوّل ناسخ است و به عقيده بعضى ديگر، حديث دوم ناسخ است؛ امّا با توجه به مورد صدور حديث اوّل، شبهه نسخ از بين مىرود.
در معانى الاخبار مرحوم صدوق، اين حديث داراى مورد صدورى است كه با آگاهى از آن، نسخ از بين مىرود:
عبايّة بن ربعى گويد: از ابنعبّاس پرسيدم: آيا جايز است كه روزهدار حجامت كند؟ گفت: بله، به شرطى كه نترسد كه ضعف او را فرا گيرد. گفتم: آيا حجامت روزه او را مىشكند؟ گفت: نه. گفتم: پس معنى اين سخن پيامبر صلى الله عليه و آله چيست كه با ديدن شخصى كه در ماه رمضان حجامت مىكرد، فرمود: حجامت كننده و حجامت
