1ـ3ـ2) نيز از فربرى نقل شده است كه گفت: «رسول خدا را در خواب ديدم. فرمود: به كجا مى‏روى؟ عرض كردم: پيش محمّدبن اسماعيل بخارى. فرمود: سلام مرا به او برسان. (18: ج 2، ص 10)
علاوه بر اينها، عالمان اهل تسنّن به دفعات رؤياها و مكاشفه‏هاى عجيب و غريبى درباره شخص بخارى و صحيح او در كتابهاى خود نقل كرده‏اند. نقل اين گونه عجايب، نزد عالمان و خردورزان، موجب هيچ گونه حجّيّت و اعتبارى براى صحيح بخارى (يا هر كتاب ديگرى) نخواهد بود و خصوصا در مقام تعارض ادلّه، قابل استناد نيستند؛ اگر چه تأثير اين گونه حكايتها بر روى عوام و جذب و افزايش سرسپردگى آنان قابل انكار نيست.
1ـ3ـ3) در اين ميان، ادّعاى جمال‏الدين قاسمى ـ آن هم در كتاب «قواعد التحديث» ـ جالب توجّه است. قاسمى گويد: «صحيح بخارى عِدل و هم‏سنگ قرآن است كه اگر اين كتاب در زمان شيوع طاعون، در خانه‏اى خوانده شود، اهل آن خانه از مرض طاعون در امان خواهند بود. هر كس با هر نيتى آن را ختم كند... و اگر در سفر دريا همراه مسافر باشد، كشتى غرق نخواهد شد»! (29: ص 250)
1ـ3ـ4) در مقدّمات شروح مختلف بر صحيح بخارى نيز ادّعاهاى عجيب و داستانهايى شگفت‏انگيز از كرامات بخارى آورده‏اند. در مقدّمه فتح البارى پس از ذكر برخى از اين دعاوى، سخن عجيبى مى‏گويد: «...از فضائل و كرامات او (بخارى)، در زمان حيات و پس از مرگ، مطالبى ذكر شده كه همانند آن براى انبياء و مقرّبان [ درگاه الاهى] به ثبوت نرسيده است.» (3: ج 1، مقدّمه)
همچنين كرمانى، در مقدّمه شرح خود بر صحيح بخارى آورده است:
«..و چون از دنيا رفت و او را دفن كردند، نسيم عطرآگين عجيبى از خاك مزارش برخاست؛ از مُشك خوشبوتر! و هاله‏اى سپيدگون، در آسمان بر فراز قبرش آشكار گشت، و مردمان خاك قبر او را براى تبرّك بر مى‏گرفتند... و نگاهبانان قبر، توان