و نمونه‏هاى فراوان ديگر كه ضمن بزرگداشت جايگاه كتاب كافى و نويسنده آن، گوياى برخورد منطقى دانشمندان شيعه با اين كتاب شريف است. يكى از نويسندگان معاصر در اين زمينه چنين تعبير مى‏كند:
«موضع علماى شيعه در قبال كافى، از موضع علماى اهل سنّت در برابر كتاب صحيح بخارى، عاقلانه‏تر و ملايم‏تر است. شيعه نكات مثبت كافى را بيان كرده و از توجّه به خطاها و كاستيهاى آن ـ كه بسته به سليقه مؤلّف، درباره هر كتابى ممكن است رخ دهد ـ نيز غافل نمانده‏اند.» (نك: 9: ص 130)
1ـ5) مراجعه علماى فريقين به اين دو كتاب
در مباحث مختلف علمى ـ به ويژه در پژوهشهاى ژرف و گسترده ـ روش معمول و غالب در ميان دانشمندان شيعه، آن است كه به «صحيح بخارى» و ديگر مجاميع و كتابهاى مهم اهل تسنّن، مراجعه و استناد داشته باشند. ^۱ امّا چنين مراجعات و استنادهاى عالمانه‏اى، به كتاب «كافى» و ديگر كتابهاى مهمّ شيعه، در ميان علماى عامّه، چندان معمول نيست. اين در حالى است كه سلسله روايات شيعه على‏الاصول، به خاندان وحى عليهم ‏السلام مى‏رسد كه همگان به قداست، طهارت و علم و اطّلاع آنان از كتاب خدا و سنّت شريف نبوى صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله اعتراف دارند. نيز گفتنى است كه شخصيّتهاى بزرگى همانند كلينى ـ به عنوان يك عالم، فقيه و محدّث بزرگ ـ در بين علماى اهل تسنّن كاملاً شناخته شده‏اند؛ چنان‏كه برخى دانشمندان مشهور اهل سنّت او را از مجدّدان مذهب و بلكه از مجدّدان دين بر شمرده‏اند. (همان: ص 126 و 127، به نقل از بغوى در تفسير حديث رأس المائة و نيز به نقل از ابن‏حجر در كتاب التبصير)