حديث نهم: 1 و 2 و 3. روزه‏دار در حال عبادت است، حتّى اگر بر فراش خفته باشد، مادام كه غيبت [ مؤمن] نكند.
حديث دهم: 1. كسى كه روزه‏اش را پنهان كند، از عذاب خدا پناه جسته است. 2. خداوند به فرشتگان خود فرمايد: او را پناه دهيد. 3. خداوند فرشتگانش را بر دعا براى روزه‏داران مى‏گمارد. 4. اين به معناى اجابت دعاى روزه‏داران است.
حديث يازدهم: از پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله تقريبا شبيه حديث دهم؛ نكات 3 و 4 با اختلاف در اسناد.
حديث دوازدهم: 1 و 2. خواب روزه‏دار عبادت و نفس او تسبيح است.
حديث سيزدهم: 1. اشاره به ادب حضرت موسى عليه ‏السلام در حال روزه به خاطر بوى دهانش. 2. خداوند وحى فرمود كه: اى موسى بوى دهان روزه‏دار، نزد من از بوى مشك خوش‏تر است.
حديث چهاردهم: 1. خواب قيلوله (پيش از ظهر) براى روزه‏دار، به‏طور خاص سفارش شده. 2 و 3. خداوند روزه‏دار را در حال خواب، طعام و شراب (ويژه) مى‏دهد.
حديث پانزدهم: 1 و 2. روزه‏دار را دو فرح و شادى هست: يكى در هنگام افطار و ديگر در هنگام ملاقات با خدا (در هنگام مرگ يا روز قيامت).
حديث شانزدهم: هنگام ديدن روزه‏خوارى ديگران، هر موى روزه‏دار واكنش نشان مى‏دهد. (سجت كلّ شعرة منه: از توفيق حق آرام مى‏گيرد يا در برابر عصيان روزه‏خواران ناله مى‏كند. مرحوم مجلسى گفته است: شايد مراد دريافت ثواب آن باشد.
حديث هفدهم: در اين حديث، فقط يك راوى (بكربن صالح) اضافه شده، امّا متن آن در حديث هشتم آمده است.
بدين ترتيب، طىّ 16 حديث از 17 حديث اين باب، دست كم 33 مطلب