مستقيما مرتبط با عنوان باب (فضيلتهاى روزه و روزهدار) و 7 مطلب (در حديث دوم و سوم) مرتبط با ساير احكام و مبانى دين (جمعا 40 مطلب) آمده است.
حال جهت مقايسه، نگاهى به باب متناظر با آن، يعنى باب دوم «كتاب الصوم» صحيح بخارى، تحت عنوان «فضل الصوم» مىاندازيم:
ذيل اين باب فقط يك روايت از پيامبر صلى الله عليه و آله آمده كه حاوى دو مورد از فضائلى است كه در باب مذكور از كافى نيز آمده بود: 1. روزه سپر است (الصوم جُنّة). 2. بوى دهان روزهدار، نزد خداوند، از بوى مشك خوشتر است.
جالب توجّه آنكه به دنبال همين باب (فضل الصوم)، ابواب ديگرى تحت عناوينى ديگر آورده و ذيل هر باب، يك يا دو روايت در زمينه موضوع فضيلت روزه آورده است؛ مثلاً:
«باب سوم»، حاوى يك روايت دراين معناست كه «روزه كفّاره (گناه) است» و «باب چهارم»، داراى دو روايت با يك مضمون ساده: «روزهدار، از درى به نام ريّان وارد بهشت مىشود»؛ «ريّان» به معنى سيراب (در برابر عطشان)، يا به معناى خوشبو است. همينگونه «باب چهارم» تا «باب دهم»؛ يعنى مجموعا حدود ده فضيلت درباره روزه طىّ هشت باب مختلف گرد آمده كه همگى با عنوان «باب فضل الصوم و الصائم» مناسبت دارد؛ امّا ذيل عناوين جزئى ديگر آمده است.
از مقايسه اين دو باب متناظر ـ از صحيح و كافى ـ نتايجى به دست مىآيد؛ از جمله:
1. در «صحيح» براى موارد و نكات جزئى مندرج در روايات، از عنوان «باب» استفاده شده، در صورتىكه در «كافى»، ذيل هر باب، رواياتى كه حاوى مطالب و نكات مناسب عنوان باب است، گردآورى شده است. لذا تعداد احاديث بيشترى را ـ در مقايسه با صحيح ـ ذيل هر باب جاى داده و ثانيا، از نظر فقه الحديث و كيفيّت انتقال معانى و مرادات، ابواب و احاديث ذى ربط شرايط بهترى دارد.
