حدود 1310 قمرى زاده شد. او حدود سال 1320 به قزوين و در سال 1338 به نجف كوچ كرد و از محضر بزرگانى مانند ميرزا حسين نايينى درس آموخت و در سال 1364 قمرى در نجف درگذشت. وى فرزند شيخ محمّدرضا اشكورى بود كه از قرن دهم به بعد، اين بيت، همواره بيت علم و فقاهت بوده است.
آيت اللّه‏ شيخ محمّدرضا جعفرى نجفى، صبح روز جمعه 7 شوّال 1350 قمرى در نجف زاده شد. نزد بزرگانى همچون آيت‏اللّه‏ خويى، شيخ صدرا بادكوبى، سيّد محمّد روحانى و سيّد عبدالاعلى سبزوارى دروس حوزوى آموخت و در كنار آن، علم نجوم و زبان انگليسى را به خوبى فرا گرفت.
ايشان در سال 1379 قمرى همراه با جمعى از بزرگان نجف ـ از جمله آيت اللّه‏ شهيد سيّد محمّد باقر صدر ـ تشكّلى تحت عنوان «جماعة العلماء» در نجف، تأسيس كرد كه نشريه «الأضواء» يكى از آثار آن بود. در سال 1382 به اندونزى هجرت كرد. در سال 1385 در نجف، به عنوان يكى از استادان موفّق حوزه علميّه نجف در دروس مختلف تاريخ، عقايد، تفسير و اصول فقه، شناخته شده بود. در سال 1392 به ايران اخراج شد و در مؤسّسه جهانى خدمات اسلامى، به تلاشهاى پژوهشى و تبليغى براى نشر تشيّع اشتغال يافت. استاد جعفرى آثار زيادى نگاشته كه فقط معدودى از آنها چاپ شده است. از جمله آثار ايشان ترجمه انگليسى كتاب اصول كافى همراه با تعليقات مفيد است كه بخشهايى از آن هنوز چاپ نشده باقى است. ^۱

درباره اين گفتار

آنچه در پى مى‏آيد، ترجمه فارسى تعليقاتى است كه علّامه جعفرى بر ترجمه انگليسى اصول كافى نوشته است. برخى از اين تعليقات، جنبه پژوهشى دارد و براى پژوهشگران نيز نكات تازه در بر دارد. برخى ديگر، عمدتا جنبه تبليغى دارد كه براى رفع استبعاد خوانندگانِ ترجمه انگليسى يا تقريب ذهن آنان نسبت به حقايق وارده در آن روايات، نوشته شده است.