ج) در كتب اصلى حديثِ برادران سنّى، از قول ابوهريره و عايشه نقل شده است كه پيامبر خدا فرمود:
«آشكارا، در ميان امّتهاى پيش از شما «محدَّث»هايى بوده‏اند. و اگر يكى در ميان امّت من باشد، او...»
«آشكارا، ميان بنى اسرائيل قبل از عصر شما مردانى بوده‏اند كه با آنها سخن گفته شده بود (رجال يُكلّمون) كه انبياء نبوده‏اند و اگر يكى ميان امّت من باشد...» (بخارى، صحيح، ج 4، ص 211؛ ج 5، ص 324 و ج 8، ص: 51 ـ 49؛ ـ نيز بنگريد به شروح آن: ابن‏حجر، فتح‏البارى، ج 7، ص 324 و ج 8 ص 49 ـ 51؛ عينى، عمدة القارى، ج 16، ص ص 550 و 198 ـ 199؛ العسقلانى، ارشاد السارى، ج 6، ص 103ـ؛ همچنين منابع زير: مسلم، الصحيح، ج 7، ص 115 ـ به تفاسيرش نيز رجوع شود: نووى، شرح مسلم، ج 15 ص 166؛ آبى، ج 6 ص 203 ـ 205ـ. ترمذى، الجامع الصحيح، ج 5، ص 622 ـ نيز: شرحهاى آن: ابن اعرابى، عريضة الاحوذى، ج 13، ص 150 ـ 149؛ مباركفورى، تحفة الاحوذى، ج 10، ص 183 ـ 182؛ احمدبن حنبل، المسند، ج 6، ص 55، به كتب ديگر احاديث و زندگى‏نامه‏ها نيز رجوع شود.)
در اين احاديث، نام يكى از همراهان پيامبر بيان شده است؛ امّا ما آن را به دليل اينكه شيعيان او را به عنوان محدَّث تأييد نكرده‏اند، حذف كرده‏ايم. (جهت اطّلاع از نظر شيعيان، نگاه كنيد به الامينى، الغدير، ج 5، ص 54 ـ 42، ج 8، 91 ـ 90) در تفاسير آمده است كه معناى محدَّث در اينجا يعنى فردى كه از طريق خداوند، به او وحى مى‏شود؛ با فرشتگان ديدار كرده و با آنها سخن گفته است؛ از غيب آگاه است (هم از حال و هم از آينده) و همراهى كه در اين احاديث ذكر شده، صاحب اين ويژگيهاست.
د) عمران بن الحُصين الخزاعى (متوفى 672/52)، يكى از همراهان پيامبر خدا مى‏گويد: