* همان حديث، ذيل «لنا صفو المال»:

معناى تحت اللّفظى آن، يعنى بهترين قسمت يك دارايى (مال). امّا در متن قانون اسلام، اين مفهوم اشاره به بهترين قسمت يا انتخاب پيامبر از غنايم جنگى دارد كه قبل از تقسيم آنها حكم مى‏شود و به جزئيّات، در قرآن توضيح آن آمده است كه آن يك پنجم (خمس) است و چهار پانزدهم به عنوان غنيمت جنگى تقسيم خواهد شد.
تفسير محتمل اين برگزيده‏ترين بخش: آن غنائمى كه در جهاد به دست مى‏آيد، كه اگر آنها را در ميان مسلمانان تقسيم كنيم، ارزش‏شان را در برابر آنها و ديگران از دست خواهند داد و از طريق تبديل شدن به يك وسيله رسيدن به ثروت، منشأ اختلاف در ميان آنان خواهد شد.
توجّه به اين نكته لازم است كه واژه انفال در احكام شيعه، همچنين معناى كلّى‏اى دارد كه شامل آن چيزى مى‏شود كه در نكته قبلى بدان پرداختيم؛ يعنى «صفوالمال» و موارد ديگر.

* ص 87 ـ كتاب الحجّة، باب أنّ الأئمّة هم أركان الأرض، ح 1، ذيل «هي حمولة الربّ»:

حديث متواترى وجود دارد كه تمام فرقه‏ها و گروههاى مسلمان، آن را پذيرفته‏اند و آن اينكه پيامبر، به حضرت على عليه ‏السلام فرموده‏اند: «نسبت تو به من، همانند جايگاه هارون است به موسى؛ مگر اينكه بعد از من هيچ پيامبرى نخواهد بود.» (حديث متواتر يعنى حديثى كه بسيارى آن را روايت كرده‏اند و هيچ گونه شبهه و ترديدى در مورد صحّت آن نيست)