كنار حامل آن حجّت خداست. 8. تحدّى قرآن فقط به ظاهر نيست؛ بلكه باطن، تأويل، مطلع، رمز، سرّ، اشاره، ضرب مثل، محكم و متشابه از مؤلّفههاى تحدّى قرآن است. 9. قرآن به ترتيب نزول، جمع و تدوين نشده؛ ولى در كل، مجموعهاى از گوهرهاى پراكنده است كه هر آيه درخشش خود را دارد. 10. قطب الخطاب قرآن، پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم است. 11. علوم قرآن شامل جمعى جملى يا جوامع المعانى، مفصّلات علوم و مجملات علوم، مثل سوره توحيد است. 12. اخلاق از علوم قرآن است. تهذيب نفس براى رفع نقص و رسيدن به كمال است. عبوديّت بنده مولويّت خدا را نشان مىدهد. رياضت گاهى استغناى باطنى ايجاد مىكند. 13. علوم نحو، طبّ، اخلاق، اقتصاد و طبيعيّات، در قرآن، مطرح شده و قرآن محكم است و مفصّلاتى در باطن خود دارد.
كليدواژه: قرآن / علوم قرآنى / مقام پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم / وحى / نزول قرآن / كلام خدا / نبوّت / حجّيّت قرآن / تحدّى / خطاب قرآن / جمع و تدوين قرآن / خاتميّت.
مقدّمه رضىاللهعنه
1. مقالهاىكه پيش روى خود داريد،گفتارى است برگرفته ازيادداشتهاى عالم فقيد مرحوم حجّت الاسلام والمسلمين،شيخ محمّد هادى مروىخراسانى ۱ .آن
1.مرحوم حاج شيخ محمّد هادى مروى در پانزدهم فروردين سال ۱۳۲۵ خورشيدى، در شهر مقدّس مشهد، از پدرى درستكار و ديندار و مادرى پارسا و مهربان، زاده شد. در دوران نوجوانى و همزمان با اتمام دروس مقدّماتى نظام آموزشى آن زمان، به حوزه علميّه مشهد گام نهاد و دروس مقدّماتى، همچون ادبيّات و منطق را از محضر بزرگانى همچون اديب نيشابورى (اديب ثانى) فرا گرفت. وى در سال ۱۳۴۳ شمسى به منظور ادامه تحصيل علوم دينى، به شهر مقدّس قم، سفر كرد و سطوح مقدّماتى و عالى را در اين شهر، به پايان رساند. وى از محضر اساتيدى همچون آيت اللّه فاضل لنكرانى، آيت اللّه سلطانى، آيت اللّه مشكينى و آيت اللّه خزعلى بهره برد؛ ليكن مهمترين استاد او آيت اللّه كشميرى بود. مرحوم مروى افزون بر خدمات اجتماعى و فعّاليّت در دستگاه قضايى، به تدريس نيز مشغول بود و در دانشگاه امام صادق عليه السلام ، دانشگاه تهران، دانشگاه آزاد اسلامى و مدرسه شهيد مطهّرى، به دانشجويان «تاريخ اسلام» و «عقايد اسلامى» مىآموخت. وى سرانجام در هجدهم شهريور سال ۱۳۸۶، به سبب خونريزى مغزى، در شهر مشهد درگذشت و در جوار بارگاه امام رضا عليه السلام به خاك سپرده شد. (طباطبايى، سيّدمحمّد مهدى؛ و همكاران. عالمان شهر اخلاق. تهران: سازمان فرهنگى و هنرى شهردارى، چاپ دوم، ۱۳۸۶ ش، ص ۱۸۲ ـ ۲۰۰)
