روشهای فقه الحدیثی قطب الدین راوندی در «منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه»
سال
1400 / شماره پیاپی
70 /
صفحه
۳۰-۴۸
چکیده :
«منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه» تألیف قطب الدین راوندی از مفسران، محدثان و ادیبان قرن ششم هجری نخستین شرح کامل بر کتاب نهجالبلاغه است که تمام کتاب را به ترتیب از خطبهها تا کلمات قصار شرح داده است. بر اساس یافتههای این پژوهش، از روشهای فقه الحدیثی ایشان در این کتاب، میتوان به استفاده از شعر در تبیین روایات، استناد به اقوال علمای شیعه و لغت قبل از خود، استناد به تاریخ و داستانهای تاریخی، دفاع از مبانی کلامی شیعه و ردّ مخالفان، اشاره به اختلاف روایت، توجه به وجوه گوناگون معنایی روایت و استفاده از علوم ادبی مثل صرف، نحو، بلاغت و لغت اشاره کرد. ویژگیهای نگارشی راوندی در کتاب منهاج البراعه بر خلاصهنویسی، پرهیز از اغلاق، حلّ وجوه غامض در روایات و دور بودن از تعصّب نابجای مذهبی استوار است.
کلیدواژههای مقاله :روش؛ فقه الحدیث؛ قطبالدین راوندی؛ منهاج البراعه فی شرح نهجالبلاغه؛ نهجالبلاغه