سفرهاى تبليغى

او براى سخنرانى غير از شهرهاى مختلف كانادا و آمريكا به كشورهاى ديگر هم سفر كرده است استراليا، گايانا، ترينيداد، انگلستان، دبى، پاكستان، تانزانيا و كنيا.

مقدّمه

هجدهم ذى‏الحجّه سال 1410 هجرى قمرى، در جهان شيعه، به عنوان هزار و چهارصدمين سالگرد غديرخم، اعلام شد؛ رويدادى كه در آن پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمدر باره امام على عليه ‏السلام چنين سخنى فرمود:
هر كس من مولاى اويم، اين على هم مولاى اوست.^۱
اين واقعه نزد شيعيان، چنان اهمّيّتى دارد كه هيچ پژوهشگر واقعى دين اسلام، نمى‏تواند آن را ناديده بگيرد. هدف اين مقاله بررسى اين موضوع است كه رويكرد مستشرقان نسبت به واقعه غديرخم، چگونه بوده است. منظور من از مستشرقان، پژوهشگران غربى درباره اسلام و همچنين آن دسته از پژوهشگران شرقى است كه تمام دانش اسلامى خود را از چنين پژوهشگرانى گرفته‏اند.
قبل از اينكه بحث را ادامه دهيم، روايت مختصرى از واقعه غديرخم ـ به‏خصوص براى كسانى كه با اين رخداد چندان آشنايى ندارند ـ مفيد خواهد بود. هنگامى كه پيامبر، حضرت محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماز آخرين حج خود برمى‏گشت، اين فرمان را از خداوند دريافت كرد كه مى‏گفت:
ا ى پيامبر خدا! آنچه را از خداوندگارت بر تو نازل شده است، ابلاغ كن. اگر چنين نكنى، پيام او را نرسانده‏اى و خدا تو را از آزار مردم حفظ خواهد كرد.» (مائده (۵) / ۶۷)
بنابراين پيامبر در هجدهم ذى‏الحجّه سال دهم هجرى، در غديرخم، متوقّف شد تا پيام خدا را قبل از پراكنده‏شدن حجّاج، به آنان ابلاغ كند. به دليل گرماى شديد هوا با شاخه‏هاى درختان، سايبانى براى او درست شد. سپس پيامبر خطبه مفصّلى