بهره‏مندى خود از مكتب آنان، مسافتى را به سوى اين قلّه مى‏پيمايد و به مقدارى كه در پيروى از آنان صادق باشد، به همان مقدار، واجد اوصاف الاهى مى‏گردد. در عين حال، فاصله او تا اوج قلّه، به اندازه فاصله غير معصوم با معصوم است. (12: ج 2، ص 136)
امام رضا عليه ‏السلام مى‏فرمايد:
امام همچون خورشيد درخشان است كه نورش جهان را فرا مى‏گيرد و خود چنان در افق بلندمرتبگى قرار دارد كه دستها و ديدگان به او نمى‏رسد. (۳۳: ج ۱، ص ۲۰۰)
اختلاف بين انسانهاـ كه به اختلاف در استعدادها و قابليّتها برمى‏گرددـ امرى طبيعى بلكه ضرورى است؛ لذا هر كسى به فراخور استعداد وجودى خويش از امام عليه ‏السلام بهره گيرد و از انوار قدسيّه آن ذوات مقدّس كسب نور كند تا از نقايص پاك گردد. زيرا ائمّه عليهم ‏السلام راه تخلّق به اخلاق الاهى و تماشاگه جلوه‏هاى انسان كامل الاهى‏اند كه انسانها مى‏توانند الگو و اسوه تكامل خويش را در ايشان بيابند.
8 ـ 6) در زيارت جامعه كبيره‏ـ كه با آن مى‏توان هر يك از امامان عليهم ‏السلام را زيارت كردـ چنين آمده است:
كلامكم نور و أمركم رشد و وصيّـتكم التقوى و فعلكم الخير و عادتكم الإحسان و سجيّتكم الكرم و شأنكم الحقّ و الصدق و الرفق، و قولكم حكم و حتم، و رأيكم علم و حلم و حزم. إن ذكر الخير، كنتم أوّله و أصله و فرعه و معدنه و مأواه و منتهاه. (۴۱: ج ۹۹، ص ۱۲۷، ح ۴)سخن شما نور است، امر شما رشد، سفارش شما تقوا، كار شما خير، شيوه شما احسان، خوى شما كرم، شأن شما درستى و راستى و مدارا، گفته شما حكم است و حتمى، رأى شما دانش است و بردبارى و دورانديشى. اگر از خير ياد شود، شما آغاز و ريشه و شاخه و معدن و جايگاه و فرجام آن هستيد.
زائر با برشمردن صفات كمال و فضايل امامان عليهم ‏السلام ـ به تعليم امام هادى عليه ‏السلام ـ خود را به افق معرفت آن بزرگواران نزديك مى‏كند. بعد از اين سير معرفتى، محبّت خود را، به حكم عقل، به پيشگاه صاحبان اين اوصاف ابراز مى‏دارد و از خداوند متعال