استوارترين خبرها در مورد امامت على عليه ‏السلام است كه از طريق اهل تسنّن روايت شده است. اقرار آنها به اين نكته كه رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمحضرتش را برادر، وصىّ، ولىّ و جانشين خود پس از خود قرار داده و مردم را به شنيدن كلامش و اطاعت از او امر فرموده، روشن و واضح است.» (60: ج 1، ص 116) وى همچنين مى‏گويد: «امر ولايت على عليه ‏السلام را نويسندگان كتابهاى تفسير و سيره ياد كرده‏اند...» سپس متن روايت طبرى را مى‏آورد و اشاره مى‏كند كه همين نقض را محمّدبن اسحاق، صاحب كتاب المغازى و ديگر دانشمندان اهل تسنّن آورده‏اند. و همين‏سان، از اهل بيت عليهم ‏السلام رسيده است. (60: ج 1، ص 106)

2ـ 7)

دقّت در طرق گوناگون نقل حديث يوم الدار و درونْ‏مايه آنها، شئون مختلف حضرت علىّ‏بن ابى‏طالب عليه ‏السلام را نشان مى‏دهد. ترجمه اين احاديث قبلاً نقل شد. در اينجا برخى از آن نكات را (با حذف موارد مكرّر) مرور مى‏كنيم:
ـ برادر، وصى و جانشين پيامبر (ر. ك. بند 1ـ 2ـ 1).
ـ وزير پيامبر (بند 1ـ 2ـ 3).
ـ وارث پيامبر (بند 1ـ 3ـ 1).
ـ تضمين‏كننده ديون و وعده‏هاى پيامبر، همراه حضرتش در بهشت (بند 1ـ 4ـ 1).
ـ دست تواناى پيامبر در برابر مخالفان، ولىّ پيامبر، رساننده پيام رسالت پيامبر (بند 1ـ 6ـ 1).
ـ صاحب پيمان موالات با پيامبر در دنيا و آخرت (بند 1ـ 7ـ 1).
ـ ولىّ هر مؤمن پس از پيامبر (بند 1ـ 12ـ 1).
در پايان، يادآور مى‏شويم از آنجايى كه بخش دوم اين مقاله در شماره بعدى سفينه خواهد آمد، فهرست منابع را در شماره بعدى خواهيم آورد.