و از اين‏رو؛ در اين آيه به عنوان رسالت مورد خطاب قرار گرفته است كه در اين آيه گفت‏وگو از تبليغ است. لذا مناسب‏ترين القاب و عناوين آن‏حضرت در اين مقام، همان عنوان رسالت است؛ كه وجوب تبليغ پيام الاهى را مى‏رساند.
1ـ 2) «بلّغ» : در اين قسمت، پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمامر به تبليغ شده است. تبليغ يعنى رسانيدن و ابلاغ و اتمام حجّت.
وجوب تبليغ در اين آيه، هشدارى به آن حضرت است تا بر اساس آن‏چه رسالت را تحمّل كرده است، بر مفاد آن‏ـ يعنى تبليغ‏ـ عمل كند؛ چرا كه قرآن كريم، شأن رسالت را ابلاغ دانسته است.
ما على الرسول إلّا البلاغ. ^۱
بر عهده‏ى رسول، غير از رسانيدن چيزى نيست.
اين آيه به صراحت نشان مى‏دهد كه رسول، جز انجام رسالت و رسانيدن پيام كارى ندارد و كسى كه زير بار رسالت رفته است، البتّه به لوازم آن‏ـ كه همان تبليغ و رسانيدن است‏ـ بايد قيام كند.
1ـ 3) «ما أنزل إليك» : يعنى ابلاغ كن چيزى را كه بر تو نازل شده است. خداى متعال در اين آيه از مورد تبليغ اسم نبرده است؛ بلكه با صفت ما أنزل آورده است تا اهمّيت و بزرگى اين امر را برساند و اين‏كه چون فرستاده شده از جانب خداست، پيامبر در تأخير آن حقّى ندارد. هم‏چنين مى‏رساند كه اين مطلب امرى است كه حتّى وجود گرامى رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمنيز در آن هيچ‏گونه اختيارى ندارد.
1ـ 4) «من ربّك» : يعنى از جانب پروردگار تو؛ اين مى‏رساند كه خداوند خالق و قادر و مدبّر و مالك‏الملك‏ـ كه همه‏چيز تو در سيطره‏ى قدرت اوست‏ـ اين را فرستاده است، پس چگونه جاى ترديد يا تأخير است؟
فريقين در جست‏وجوى كشف معناى «ما أنزل» مباحث متعدّدى مطرح كرده‏اند. روايات اهل بيت عليهم ‏السلام بدون استثنا، بر اين قول متّفق‏اند كه آن‏چه بر رسول